ارائه مدل ساختاري پيش‌بيني بهزيستي روان‌شناختي بر اساس عملكرد خانواده، خوش بيني و تاب آوري با ميانجيگري كفايت اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان

هدف: هدف از اين مطالعه ارائه مدل ساختاري پيش‌بيني بهزيستي روان‌شناختي براساس عملكرد خانواده، خوش‌بيني و تاب آوري با ميانجيگري كفايت اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان بود. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي با مدل معادلات ساختاري بود. از جامعه دانشجويان پرديس علامه طباطبايي اروميه (ويژه خواهران) و پرديس شهيد رجايي اروميه (ويژه برادران) با روش نمونه‌گيري در دسترس، 250 نفر انتخاب و پرسشنامه‌هاي بهزيستي روان‌شناختي (ريف، 1989)، عملكرد خانواده مك مستر (اپستاين و همكاران، 1990)، خوش‌بيني (جهت‌گيري زندگي) (شيير و كارور، 1985)، تاب آوري (كونور و ديويدسون، 2003)، كفايت اجتماعي (فلنر، 1990) و خودكارآمدي تحصيلي (پاتريك و همكاران، 1997) را تكميل كردند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه مدل ساختاري با داده‌هاي گردآوري شده برازش قابل قبول دارد. تاب آوري و خوش‌بيني و كفايت اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي به صورت مثبت و معنادار و عملكرد خانواده به صورت منفي و معنادار (0/01 p) بهزيستي روان شناختي را پيش‌بيني مي‌كردند. كفايت اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي به صورت مثبت و معنادار (0/01 p) رابطه بين تاب‌آوري و خوش‌بيني و به صورت منفي و معنادار (0/01 p) رابطه بين عملكرد خانواده و بهزيستي روان شناختي را ميانجيگري مي‌كرد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مي‌توان گفت برنامه آموزشي سرزندگي تحصيلي مي‌تواند راهكار اجرايي مناسبي جهت افزايش خودكارآمدي تحصيلي، بهزيستي روان‌شناختي، خوش بيني، تاب آوري و كفايت اجتماعي دانشجويان باشد.