كليدواژه :
عوام فريبي، فريب , عوام , خواص , توده، جامعه، نهج البلاغه
چكيده فارسي :
فريب عوام توسط عوام‌فريبان, پديده‌اي است كه از دير باز در كنش بين حكومت‌ها و اربابان قدرت با مردم, به عنوان يك واحد اجتماعي, ديده شده‌است. علوم جامعه‌شناسي جديد نيز با بررسي اين مهم از دو منظر؛ محرك‌هاي عوام‌فريبان در جهت‌دهي توده و نيز قرار‌گرفتن توده در مسير اهداف گروهي خاص, توجه ويژه‌اي به اين پديده اجتماعي با عنوان عوام‌فريبي نموده است. پژوهش حاضر به تبيين و شناخت ويژگي‌هاي عوام‌فريبان در جهت‌دهي عوام, بر اساس تاريخ حكومت كوتاه امام علي عليه السلام و آموزه‌هاي ايشان, پرداخته‌است. بر طبق شواهد تاريخي, مخالفان امام عليه السلام, با فريب عوام, سعي در به‌دست گرفتن قدرت و حذف امام عليه السلام از حكومت بوده‌اند و وجود اين پديده, زمينه‌ساز حذف حكومت علوي و انتقال قدرت به عوام‌فريبان گشته‌است. نتايج حاصل از اين پژوهش با روش تحليل محتوا و جمع‌آوري اطلاعات به روش كتابخانه‌اي و از دو منظر بنيادي و كاربردي, نشان‌دهنده اين است كه حاكمان قدرت و ارباب رسانه, با داشتن ويژگيهايي نظير نفاق,آراستگي ظاهر و فساد باطن، انسجام و اتحاد بر باطل، دنياطلبي, همدستي با شيطان و رهبر قراردادن او, شبهه افكني و هياهوگري در جامعه به عنوان خواص باطل, حضور دارند و جامعه را به سمت اهداف خاص خود هدايت مي‌كنند.
