رأي هيأت عمومي ديوان عدالت اداري مبني بر معافيت مالياتي هزينه خدمات رفاهي

ديوان عدالت اداري بخشنامه صادره از سوي سازمان امور مالياتي در زمينه وجوه پرداختي به مستخدمين بابت كمك هزينه هاي مهد كودك، غذا، اياب و ذهاب و غيره را كه مشمول ماليات بر حقوق دانسته، ابطال نمود و آن را مشمول ماليات ندانست. در اين تحقيق كه به روش توصيفي- تحليلي صورت گرفته، شمول يا عدم شمول ماليات نسبت به وجوه مذكور از نظر حقوق ماليات‌ها مورد مطالعه قرار گرفته‌است. ديوان عدالت اداري بيان نموده ‌است كه وجوه مذكور «مزاياي مربوط به شغل» نبوده بلكه مزاياي مربوط به شاغل است. اين تعبير ضمن اينكه مبهم بوده، قابل تأمل به نظر مي‌رسد، چرا كه هر وجه يا هزينه‌اي به شاغل داده مي‌شود، در مقابل شغل وي است، و الا پرداختي‌هاي مذكور بي مبنا محسوب مي‌گردد. حتي اگر فرض كنيم كه وجوه مذكور از بابت شغل آنها نبوده ‌باشد، به استناد بند (2) ماده (1) قانون ماليات‌ها كه همه درآمدهاي شخص حقيقي را مشمول ماليات دانسته ‌است، مشمول ماليات مي‌گردد. در اين صورت اگر فرض كنيم مبالغ مذكور بدون عوض بوده باشد، مشمول ماليات بر درآمد اتفاقي يعني ماده (119) قانون ماليات‌ها خواهد بود، والا به استناد ماده (93) - اينكه اگر درآمدي مشمول فصول ديگر نگردد، ماليات مشاغل فرض مي‌شود مشمول ماليات مشاغل مي‌گردد.