درك كودكان مقطع ابتدايي از خداوند در مسير آموزش با توجه به نظريه پياژه

هدف اين مطالعه، بررسي نوع و چگونگي درك و شناخت كودكان مدارس ابتدايي و پيش‌دبستاني از خداوند است. مرور پيشينه پژوهشي نشان داد كه تاكنون در اين رابطه پژوهش‌هاي اندكي در ايران صورت گرفته است. براي رسيدن به اين هدف، از پژوهش كيفي با رويكرد تلفيقي استفاده شد. جامعه هدف اين پژوهش كليه دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدايي و پيش‌دبستاني شهرستان چادگان بودند و تعداد نمونه 42 نفر از اين جامعه بود كه از طريق نمونه‌گيري از نوع هدفمند انتخاب شدند. روش‌هاي جمع‌آوري اطلاعات كيفي شامل مصاحبه با كودك، مصاحبه با معلمان باتجربه و نقاشي كودكان بوده است. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل محتوايي استفاده شد و نتايج نشان داد كودكان با توجه با مراحل رشد شناختي پياژه و با توجه به ويژگي‌هاي آن مرحله، شناخت‌هاي متفاوتي از خداوند در تصورشان دارند. البته موضوعاتي مثل پيامبران، قرآن، دعاها و تعداد زيادي از مسائل مربوط به خداوند نيز در سير پژوهش مورد تأكيد قرار گرفته است تا به طور جامع از درك كودكان مقطع ابتدايي از خداوند شناخت حاصل شود. يافته‌ها بيانگر آن است كه كودكان ابتدا با مفاهيمي كه مصداق‌هاي محسوس و عيني دارند آشنا مي‌شوند و به ميزاني كه ذهن آنها رشد مي‌يابد و تواناتر مي‌شود، مفاهيم مجردتر و انتزاعي‌تر را درك مي‌كنند. مفاهيم خاص ديني، مانند مفهوم خدا، معاد، پيامبر، نماز، حج، نيايش و معجزه، مانند ساير مفاهيم از قاعدۀ كلي شكل‌گيري مفاهيم در ذهن كودك پيروي مي‌كند. توجه به اين نكته سبب مي‌شود كه آموزش ديني، مانند ساير آموزش‌ها، متناسب با ظرفيت‌هاي ذهني آنان تنظيم و ارائه شود