برآورد ضرايب‌ تنش، گياهي و ‌واكنش عملكرد به ‌آب در بادام‌ زميني تحت سطوح مختلف آبياري

جهت تخمين ضرايب تنش (Ks) و ضريب گياهي (Kc) و همچنين ضرايب پاسخ عملكرد گياه به آب يا ضريب حساسيت (Ky)  در مراحل مختلف رشد بادام زميني، تحقيقي به صورت كرت هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال هاي 1396 و 1397 در استان گيلان اجرا شد. تيمار اصلي شامل ديم و تأمين 120، 100، 80، 60 و 40 درصد نيازآبي و تيمار فرعي شامل دو رقم بادام زميني جنوبي و گيل بود. با توجه به نتايج، مقادير ضرايب تنش آبي، در رقم جنوبي در سال 96 و 97 به ترتيب در بازه 0.45 و 0.63 متغير بود، در حالي كه اين ضريب در رقم گيل در سال 96 در بازه 0.471 و در سال 97 در بازه 0.641 قرار داشت. ضريب گياهي در مرحله ابتدايي (20روز)، توسعه گياه (30روز)، مياني (45روز) و پاياني (30روز) در رقم جنوبي در سال 96 به ترتيب 0.4، 0.37، 1.01 و 0.79 و در سال 97 به­ترتيب 0.4، 0.37، 0.98 و 0.75 به دست آمد. در حالي كه در رقم گيل، اين ضرايب در سال 96 به ترتيب 0.4، 0.36، 1.01 و 0.78 و در سال 97 به ترتيب 0.4، 0.36، 0.98 و 0.74 بود. واسنجي ضريب پاسخ عملكرد گياه به آب در ارقام گيل و جنوبي با روش هاي Raes, (2004) و Tafteh et al, (2013) مورد بررسي قرار گرفت. در روش Raes, (2004) مقدار ريشه ميانگين مربعات خطا 183كيلوگرم در هكتار و مقدار نرمال شده آن حدود 16 درصد و شاخص كارايي اين روش 0.72 بود. در روش Tafteh et al, (2013) مقدار ريشه ميانگين مربعات خطا 188 كيلوگرم در هكتار و مقدار نرمال شده آن حدود 17 درصد و شاخص كارايي اين روش 0.71 به دست آمد. با توجه به NRMSE دو مدل بررسي شده، نتابج كلي حاكي از آن است كه مدل Raes, (2004) با 0.164 و مدل Tafteh et al, (2013) با 0.168،  در برآورد عملكرد بادام زميني داراي دقت قابل قبولي مي باشند.