بررسي آزمايشگاهي هيدروديناميك جريان در آبراهه‌هاي مركب پيچان با ديواره سيلاب‌دشت هم‌راستا

پيش بيني رفتار جريان در قوس رودخانه هاي مركب پيچاني در برنامه هاي حفاظت سواحل (الگوي انتقال و ته نشست رسوبات)، انتشار آلودگي و كنترل سيلاب كاربردي و داراي اهميت زيادي مي باشد. ازاين‌رو؛ هيدروديناميك جريان در آبراهه مركب-پيچان با ضريب خميدگي ثابت 1.3، و هم راستايي ديواره سيلاب دشت با كانال اصلي در دو عمق نسبي 0.3 و 0.55 با استفاده از مدل آزمايشگاهي بررسي شد. به دليل ساختار سه بعدي جريان در قوس آبراهه، تجزيه‌وتحليل داده ها در هفت مقطع عرضي با زواياي صفر، 30 و 60 درجه نسبت به رئوس قوس با استفاده از سرعت سنج ADV در صفحه هاي مشبك با ابعاد cm2 3×3 و عمود بر جريان انجام گرفت. نتايج نشان داد؛ گراديان هر سه مؤلفه سرعت در عمق نسبي 0.3 بيش تر از 0.55 است كه نشان از قدرت بيشتر گرداب ها و شدت آشفتگي در عمق نسبي كمتر دارد. نسبت سرعت متوسط در ساحل خارجي سيلاب دشت به‌سرعت متوسط كل مقطع، مشابه ساحل داخلي، تابع عمق نسبي جريان بوده و به ترتيب كمتر و بيشتر از يك است. به همين علت، جريان در سيلاب دشت خارجي بر خلاف سيلاب دشت داخلي اثر كاهنده بر سرعت جريان در آبراهه اصلي دارد. همچنين نسبت سرعت متوسط جريان در آبراهه اصلي به‌سرعت متوسط كل به ازاي افزايش عمق نسبي تقريبي از 0.3 به 0.55 كاهش‌يافته و به يك نزديك مي گردد. تنش رينولدز  در نزديك بستر آبراهه اصلي، داراي مقادير بيشينه و مثبت بوده و با فاصله گرفتن از بستر، با روندي كاهشي، به مقدار منفي رسيده و كمينه خود را در نزديكي سطح جريان نشان مي دهد. همچنين در لبه دشت هاي سيلابي نيز مقدار اين پارامتر موضعي افزايش مي يابد.