برآورد نياز آبي، ضريب گياهي و بهره‌وري آب انگور در دو سيستم كشت داربستي و خزنده در منطقه ملكان

اعمال مديريت آبياري باغ‌هاي انگور بر اساس نياز آبي گياه در نواحي خشك و نيمه‌خشك به‌منظور بهبود توليد پايدار و بهره‌وري آب از اهميت بسياري برخوردار است. به‌منظور برآورد نياز آبي، ضرايب گياهي و بهره‌وري آب انگور رقم سلطاني در منطقه ملكان در استان آذربايجان شرقي دو پژوهش مزرعه‌اي در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در دو سيستم كشت داربستي و خزنده، تحت سيستم آبياري قطره‌اي زير سطحي در سال 1399 انجام شد. با استفاده از داده هاي حاصل از اندازه‌گيري‌هاي دوره‌اي اجزاي بيلان آب در مزرعه، نياز آبي (ETc1a) محاسبه گرديد. كليه عمليات داشت به‌صورت بهينه انجام و در طول آزمايش سعي شد باتوجه‌به نتايج اندازه‌گيري رطوبت خاك، با انجام آبياري به موقع، رطوبت خاك از حد رطوبت سهل الوصول كمتر نگردد تا گياه دچار تنش رطوبتي نشود. ميانگين ETc1a انگور در طول دوره رشد در كشت داربستي 451 ميلي‌متر و در كشت خزنده 394 ميلي‌متر بود. بهره‌وري آب به ازاي هر متر مكعب تبخير-تعرق و آب آبياري به ترتيب در كشت داربستي 5.83 و... كيلوگرم و در كشت خزنده به ترتيب 5.83 و 6.1 كيلوگرم بود. حداكثر ضريب گياهي (Kc) انگور در كشت داربستي 0.9 و در كشت خزنده 0.82 بود كه نشان داد ميزان تبخير-تعرق واقعي انگور در طول فصل رشد همواره كمتر از تبخير-تعرق مرجع بوده‌است.