ارزيابي سرمايه هاي معيشتي سكونتگاه هاي روستايي (1399-1375) مورد: ناحيه تكاب (آذربايجان غربي)

از مهم‌ترين و تأثيرگذارترين بسترهاي پيشبرد اهداف توسعه در نواحي روستايي، شناخت وضعيت معيشت خانوارها، ميزان دسترسي آن‌ها به سرمايه‌هاي مختلف معيشتي و عوامل جغرافيايي مؤثر بر معيشت است ؛ با اين نگاه و در جهت ارزيابي نقش سرمايه‌هاي مختلف معيشتي در پايداري يك ناحيه روستايي، پژوهش حاضر به بررسي نقش سرمايه‌هاي معيشتي در سكونتگاه‌هاي روستايي ناحيه تكاب پرداخته است. روش‌شناسي انجام تحقيق بر اساس روش تحقيق آميخته و از نوع طرح تحقيق آميخته اكتشافي صورت پذيرفته است. بر اساس مطالعه انجام شده، سرمايه‌ها در قالب 3 بخش اصلي سرمايه‌هاي محيطي (معادن، ظرفيت‌هاي گردشگري، محصولات زراعي و باغي، فرآورده‌هاي دامي (لبني)، مراتع، محصولات زنبورداري)، سرمايه‌هاي انساني (سطح تحصيلات، تمايل خانواده‌ها به تحصيل فرزندان و قالي‌بافي) و سرمايه‌هاي اجتماعي (مشاركت و همدلي مردم، امنيت اجتماعي، تنوع قوميتي و زندگي مسالمت‌آميز) دسته‌بندي شدند. نتايج پژوهش گوياي آن است كه ناحيه مورد مطالعه از نظر سرمايه‌هاي محيطي، انساني و اجتماعي شرايط مطلوبي دارد و مسئله اساسي در اين بين به نحوه استفاده از اين سرمايه‌ها برمي‌گردد. معادن به عنوان يك سرمايه محيطي نه تنها به معيشت روستائيان كمك چنداني نكرده بلكه باعث تخريب محيط‌زيست پيراموني، تغيير كاربري‌ها و تخريب زيرساخت‌ها (راه‌هاي ارتباطي) شده است. بر اساس يافته‌ها علت چنين پيامدهايي بيشتر به مشاركت ندادن مردم در بهره‌گيري از توان‌هاي محيطي بر‌مي‌گردد. سرمايه‌هاي فيزيكي و مالي شرايط مناسبي را در ناحيه مورد مطالعه نداشته‌اند كه علت اصلي آن دوري تكاب از شهرهاي بزرگ و مياني منطقه و نيز شرايط خاص جغرافيايي و كوهستاني بودن منطقه برمي‌گردد.