گستره‎‌ي ولايت فقيه در انديشه سياسي علامه محمد حسين ناييني(ره)

هدف: اصل ولايت فقيه، با توجه به اهميت ويژه‌اش در پيشبرد اهداف اسلامي و معاضدتش نسبت به اسلامي شدن جامعه، بيش از همه؛ صحنه‌ي بروز حساسيت و منازعات بوده است. نفس اين موضوع، سبب شده تا فقها، در آثار گوناگون خود به‌صورت‌هاي متفاوت، در اين موضوع به طرح بحث بپردازند. از جمله نظراتي كه درباره‌ي ولايت فقيه عنوان‌شده و از سوي مخالفان و موافقان زيادي مورد بحث و فحص قرار گرفته، ديدگاه علامه ناييني(ره) است. اين تحقيق بر آن است كه به اين سؤال پاسخ ‌بدهد كه حيطه‌ي اختيارات ولي فقيه از نگاه ايشان تا چه ميزان است و ديدگاه ايشان ترسيم‌كننده كدام سطح از اِعمال ولايت مي‌باشد. روش‌شناسي پژوهش: مقاله‌ي حاضر در صدد است با استفاده از روش هرمنوتيك قصدگراي اسكينر و با لحاظ كردن الزامات روشي آن، به تحقيق در نظرات علامه ناييني كه به‌صورت پراكنده در آثارشان موجود است، و نيز مبتني بر زمينه‌هاي تاريخي زمانه علامه بپردازد. يافته‌ها: هر چند تحقيق حاضر به علت اختلافات متعددي كه در خوانش آراء ايشان شكل گرفته است، آن‌چنان فرضيه ‌آزما نيست، اما با توجه به مطالعات پيشيني و زمينه‌ي شناخت علماي شيعه، مدعاي اين پژوهش بر مطلقه بودن ولايت فقيه نزد آيت‌الله ناييني استوار است كه در نهايت اثبات مي‌گردد. نتيجه‌گيري: اين پژوهش، ارائه يك جمع‌بندي مشخص و قابل داوري از منظر علامه ناييني در مورد حدود اختيارات ولايت فقيه است و با در نظر گرفتن متون برجاي مانده از علامه ناييني و شناخت زمينه‌هاي تاريخي به ولايت مطلقه فقيه نزد علامه ناييني دست مي‌يابد.