تأثير شكاف گفتمان حاكميتي بركارآمدي جمهوري‌ اسلامي ايران

هدف: بررسي تأثير شكاف‌هاي گفتماني موجود در جمهوري اسلامي بر مسئله‌ي كارآمدي است. در اين راستا بايد توجه داشت كه كارآمدي شاخص ارزيابي و مقبوليت مردمي حاكميت‌ها است. اين شاخص ‌نشان مي‌دهد كه يك نظام سياسي چگونه توانسته است به اهداف خود در عمل ‌‌دست يابد و يا تا چه حد با آن فاصله دارد. جمهوري ‌اسلامي، نظامي است كه از ابتداي حضور خود، بر مبناي گفتمان‌اسلامي ايراني اهداف مشخصي را تعريف و سعي نمود كه به آنها دست يابد. روش‌شناسي پژوهش: گفتمان لاكلا و موفه يافته‌ها: اين نظام پس از گذراندن دوره‌ي تثبيت و پويايي خصوصاً در دوران جنگ تحميلي، با وارد شدن به دوره‌ي جديد حيات خود پس از جنگ با تحولاتي چند رو‌به‌رو شد. مسئله‌ي تغيير رهبري، اصلاح قانون‌ اساسي، تمركز بيشتر قدرت در قوه‌ي مجريه، بازسازي كشور، تغيير در نظام بين‌الملل، موجب ايجاد شكاف‌هايي در ميان نخبگان درون حكومت شد و هر چه پيشتر آمد، اين شكاف‌ها موجب «تعارضات گفتماني» گرديد. خرده‌ گفتمان‌هاي چهار‌گانه‌اي كه از 1368 به اين ‌سو شكل گرفت موجب شد كه بخش مهمي از نيروي سياسي كشور به ‌جاي پرداختن به امور اساسي اداره كشور، به‌ رفع يا دامن زدن به اين تعارضات سياسي بپردازند. نتيجه‌گيري: شكاف گفتماني در جمهوري‌ اسلامي، موجب بي‌ثباتي و ناكارآمدي نظام ‌سياسي شده ‌و انسجام قدرت را در ايران به خطر انداخته است، كه همين، خود بر تداوم ناكارآمدي و بي‌ثباتي، تأثير مستقيم گذاشته است.