شبكه هاي رمزي در نوبت سوم كشف‌الاسرار

زمينه و هدف: جهان باورهاي عرفاني بر اساس شناخت حاصل از شهود و تجربۀ حسّي مبهم و دروني قرار دارد كه دانش و زبان معهود قادر به بيان آن نيست. دانشي اشاري -نه توصيفي و غيرقابل تجربه- كه ازطريق تجربه بدست مي‌آيد. از زمان پيدايش علوم قرآني و حتي پيش از آن، عالمان ديني، مفسرّان، متكلمان، خطيبان، مجلس‌گويان، دراويش و اهل تصوف بخوبي با شيوه هاي بيان رمزي آشنا بوده اند. مهمترين شاخص اصلي انديشه ها و باورهاي عارف، تأمل در زبان است و بهمين سبب اهميت ويژه اي دارد. در زبان فارسي عارفان و صوفيان بسياري براي رسيدن به دركي عميقتر و هنريتر از كلام خدا دست به تفسير عرفاني قرآن زده اند و در طي اين مدت انواع گوناگون تفسير شكل گرفته است كه يكي از آنها تفسير عرفاني كشف الاسرار ميبدي است. در اين پژوهش نوبت سوم كشف‌الاسرار از منظر لايه ها و شبكه هاي رمزي و لايه اي مورد بحث و بررسي قرار داده شده است و بر اساس الگوي رمزگان رولان بارت در سه لايۀ هرمنوتيكي، معنايي و نمادين ويژگيهاي رمزي تفسير عرفاني كشف ‌الاسرار در نوبت سوم تحليل شده است. روش مطالعه: اين بررسي به شيوۀ توصيفي-تحليلي بصورت مطالعات كتابخانه اي صورت گرفته است. يافته ها: در نوبت سوم كشف الاسرار ميبدي انواع رمزگاني هرمنوتيكي، معنايي و نمادين تلاشي است براي تفسير عرفاني آيات قرآن. نتيجه گيري: بخش اعظم تفسير كشف‌الاسرار در نوبت سوم اشاري و رمزي است؛ به عبارت ديگر ميبدي در اين قسمت ميكوشد جنبه هايي خاص از پيام كلام را در لايه هاي زيرين آن، كه پيوندي وثيق با سخن ادبي و رمزي دارد، واكاوي نمايد. ميبدي به كمك انواع رمزگان هرمنوتيكي، معنايي و نمادين با معاني پنهان كلام درگير ميشود.