سهم اثر دو سرشاخه سيول و قدح در كاهش كيفيت آب رودخانۀ ميمه؛ تعيين نقاط بحران خيز و ارائه راهكارها

كيفيت آب سطحي در تعيين شرايط زيست محيطي، سلامت عمومي و توسعه اجتماعي و اقتصادي نقش حياتي دارد. اين مطالعه با هدف تعيين سهم اثر دو سرشاخه سيول و قدح در كاهش كيفيت آب رودخانۀ ميمه و تعيين نقاط بحران خيز و ارائه راهكارهاي رفع آن انجام شده است. براي اين منظور با بررسي هاي ميداني ايستگاه هاي نمونه برداري (35 ايستگاه) در طول مسير رودخانه تعيين و به مدت يك سال (1395 - 1396) به‌ صورت ماهانه در ايستگاه‌هاي منتخب اقدام به اندازه گيري دبي، EC، دما و نمونه برداري از آب رودخانه شد. در ادامه بعد از انتقال نمونه ها به آزمايشگاه خصوصيات فيزيكي – شيميايي آن‌ها نيز اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه رودخانه در طول مسير خود پس از جدا شدن از سازندهاي كارستي، به دليل وارد شدن به سازند هاي تبخيري به ويژه سازند گچساران، كيفيت آن دچار كاهش تدريجي مي شود (هدايت الكتريكي در سرچشمه و ايستگاه پاياني به ترتيب معادل 500 و 12500 ميكروزيمنس بر سانتي متر اندازه گيري شد). همچنين نتايج محاسبات بيلان حجمي نشان داد چشمه گوگردي قدح 28 درصد، رودخانه سيول 21 درصد و تغيير تدريجي توسط سازند گچساران 25 درصد در شوري رودخانۀ ميمه موثر هستند. به عبارتي حدود 50 درصد شوري  رودخانۀ ميمه ناشي از تأثير رودخانه سركده (تلاقي سرشاخه هاي سيول و چشمه گوگردي قدح) مي باشد. با احداث كانال هايي در مسير زون هاي شوري رودخانه سيول و همچنين ايجاد يك خط انتقال كه بصورت ثقلي آب چشمه گوگردي را به پايين دست سد منتقل نمايد، مي توان تا 50 درصد از شوري رودخانه كاست و هدايت الكتريكي  رودخانۀ ميمه را از 12500 به 5700 ميكروزيمنس بر سانتي متر كاهش داد.