رابطۀ استرس ناباروري با كيفيت رابطۀ زناشويي زنان نابارور: نقش ميانجي تجارب معنوي

سابقه و هدف: ناباروري يكي از مهم‌ترين بحران‌هاي دوران زندگي است كه به مشكلات رواني، تجربيات استرس‌زا و كاهش كيفيت رابطۀ زناشويي منجر مي‌شود. بنابراين، هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي تجارب معنوي در رابطۀ استرس ناباروري با كيفيت رابطۀ زناشويي زنان نابارور بود. روش كار: اين مطالعه توصيفي همبستگي از نوع معادلات ساختاري است. جامعۀ آماري پژوهش تمامي زنان مراجعه‌كننده به مركز ناباروري شهر بيرجند در سال 1399 بود كه از ميان آنان نمونه‌اي به تعداد ۱2۰ نفر به‌روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌هاي استرس ناباروري نيوتن و همكاران، تجارب معنوي اندروود و ترسي و كيفيت رابطۀ زناشويي راست و همكاران پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از الگو سازي ساختاري و الگوريتم حداقل مربعات جزئي (PLS) استفاده شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: بر اساس نتايج به‌دست‌آمده رابطۀ بين استرس ناباروري با تجارب معنوي و رابطۀ بين تجارب معنوي با كيفيت رابطۀ زناشويي معكوس و معنادار بود، اما رابطۀ بين استرس ناباروري با كيفيت رابطۀ زناشويي مستقيم و معنادار بود (0.01 P). همچنين نتايج نشان داد كه تجارب معنوي نقش ميانجي در رابطۀ بين استرس ناباروري با كيفيت رابطۀ زناشويي زنان نابارور داشت (0.01 P). نتيجه‌گيري: با توجه به نقش تجارب معنوي در رابطۀ بين استرس ناباروري با كيفيت رابطۀ زناشويي زنان نابارور، توجه مسئولان و متصديان نظام سلامت به نقش عوامل مؤثر در افزايش كيفيت رابطۀ زناشويي زنان نابارور از ضروريات اين پژوهش است.