عوامل اجتماعي مؤثر بر اعتياد به مواد مخدر صنعتي (مطالعه موردي: شهر زنجان)

اعتياد به مواد مخدر يك پديدۀ اجتماعي بوده كه وابسته به عوامل مختلف ناشي از زندگي جمعي، محيط و محدوديت‌‌هاي ساختار اجتماعي است. تحقيق حاضر، به دنبال بررسي عوامل اجتماعي مؤثر بر اعتياد به مواد مخدر صنعتي در شهر زنجان مي‌‌باشد. روش تحقيق علي ـ مقايسه‌‌اي بوده و جامعۀ آماري آن را معتادان حاضر در كمپ‌‌هاي نواي آرامش، بهاران، طلوع رهايي و مركز مشاورۀ اعتياد مهر تشكيل مي‌‌دهند. نمونۀ مورد مطالعه 100 نفر از افراد موجود در اين كمپ‌‌ها بوده كه به روش نمونه‌‌گيري تصادفي ساده انتخاب گرديدند. براي تحليل داده‌‌ها از آزمون‌هاي آماري پيرسون، اسپيرمن و رگرسيون چندگانه‌‌ي گام‌‌به‌‌گام با نرم‌‌افزار SPSS استفاده شد. بر اساس يافته‌‌هاي اين پژوهش، سن بيشتر پاسخگويان بين 30-20 سال، از نظر وضعيت تأهل بيشتر آنها مجرد، از نظر ميزان تحصيلات بيشتر آنها داراي سيكل و ديپلم، از نظر ميزان تحصيلات پدر پاسخگويان بيشتر در حد ابتدايي و بي‌‌سواد، بيشترين مواد مصرفي مصرف‌‌كنندگان شيشه، سن پاسخگويان در اولين مصرف بين 18-13 سال بوده و دوستان هم تأثير بسيار زيادي در اعتياد آنها داشته است. اين يافته‌‌ها حاكي از آن است كه بين يادگيري اجتماعي، كنترل اجتماعي، ناكامي و اعتياد به مواد مخدر صنعتي رابطۀ معني‌‌داري وجود دارد. طبق تحليل رگرسيوني بيشترين عامل مؤثر بر اين مسأله، يادگيري اجتماعي بود. نتايج اين پژوهش، حاكي از آن است كه عوامل اجتماعي و محيطي بر اعتياد به مواد مخدر صنعتي مؤثر مي‏باشد و حاصل اين پژوهش، با نظريه‌‌هاي كوهن، ساترلند و هيرشي هماهنگ مي‌‌باشد.