شناسايي شاخص‌هاي فضاي سبز دوستدار كودك (مطالعه موردي: پارك ناژوان اصفهان)

شهر دوستدار كودك يكي از نظريات برنامه‌ريزي شهري، در راستاي تخصيص حقوق شهروندي به كودكان‌ و رسيدگي به خواسته‌ها و نيازهاي آن‌ها، باهدف ايجاد فرصتي براي كودكان در جهت شكل‌دهي و يا تغيير محيط پيرامونشان است. بررسي وضعيت كنوني شهرها حاكي از بي‌توجهي و ناديده انگاشتن كودكان درروند برنامه‌ريزي شهري و طراحي فضاهاست. يكي از مكان‌هاي شهري كه توجه ويژه‌اي را در اين خصوص مي‌طلبد پارك‌ها و فضاهاي سبز است، چراكه نقش مهمي را در گذران اوقات فراغت كودكان ايفا مي‌كند.هدف از مطالعه حاضر در درجه اول شناسايي شاخص‌هاي فضاي سبز دوستدار كودك و در گام بعدي سنجش ميزان تحقق كودك‌مداري در فضاي سبز ناژوان شهر اصفهان است. براي اين منظور با بهره‌گيري از روش كتابخانه‌اي و اسنادي و مراجعه به منابع موجود در اين حوزه، بنيادهاي فكري و تئوري اين نظريه موردبررسي قرار گرفت و شاخص‌هاي لازم جهت تحقق فضاهاي سبز دوستدار كودك شناسايي شد، سپس با بهره‌گيري از روش ميداني، شامل: مشاهده، مصاحبه و تكميل پرسشنامه محقق‌ساخته، اطلاعات لازم گردآوري شد. نمونه موردبررسي، بر اساس فرمول كوكران، 384 عدد مشتمل بر 200 كودك و 184 بزرگ‌سال انتخاب شد. درنهايت تجزيه‌وتحليل اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS و روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي همچون آزمون t و خي‌دو انجام گرفته است. نتايج پژوهش حاكي از ميزان برخورداري پارك ناژوان از نه مؤلفه تعريف‌شده است. بر اين اساس معيارهاي محيط سالم، خلاقيت، برخورداري از فضاهاي تعاملاتي، مشاركت و حس تعلق، امنيت، دسترسي، تنوع فضاها، ايمني و خدمات به ترتيب بيشترين تا كمترين امتياز را كسب نموده‌اند، در راستاي ارتقاي ميزان كودك‌مداري پارك ناژوان اقداماتي نظير ارتقا سطح خدمات، افزايش زمين‌هاي بازي كودكان متناسب با گروه‌هاي سني مختلف و با ايمني بالا، طراحي و اجراي بازي‌هاي فكري، گروهي و متنوع در پارك، بهبود كيفيت دسترسي به پارك از طريق حمل‌ونقل عمومي، ارتقا امنيت محيط و افزايش مشاركت كودكان پيشنهاد مي‌گردد.