مدل ساختاري بهزيستي روان شناختي براساس خود فراروي با ميانجي گري حمايت اجتماعي در بيماران مبتلا به ديابت

مقدمه و هدف: ديابت يكي از شايع ترين و پرهزينه ترين بيماري هاي مزمن است. بهبود يا تشديد اين بيماري به طور قابل توجهي از عوامل روانشناختي متاثر مي شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي مدل ساختاري بهزيستي روان شناختي براساس نظريه خود فراروي و با ميانجي گري حمايت اجتماعي در بيماران مبتلا به ديابت انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصيفيهمبستگي مي باشد كه به شيوه الگوي معادلات ساختاري اجرا شد. جامعه مورد نظر شامل تمامي بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲ مراجعه كننده به كلينيك هاي تخصصي ديابت سطح شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بودند. نمونه مورد بررسي به تعداد ۳۸۲ نفر و به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارگردآوري اطلاعات شامل، پرسشنامه بهزيستي روانشناختي طبسي، پرسشنامه خود فراروي بزرگسالان لونسون و پرسشنامه حمايت اجتماعي فلمينگ بود. تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS21  و  LISREL 8.5  انجام شد.نتايج: مدل مفهومي پيشنهادي مورد تاييد قرار گرفت تمامي شاخص هاي برازش مدل (همانندSRMR  GFI، CFI ،RMSEA) در دامنه قابل قبول تا خوب قرار داشتند و الگوي مورد نظر از ساختار عاملي و برازش مطلوبي برخوردار بود. خود فراروي با حمايت اجتماعي و بهزيستي روانشناختي ارتباط مستقيم و قوي داشت. نقش ميانجي گر حمايت اجتماعي مورد تاييد قرار گرفت.نتيجه‌گيري: بهبود مؤلفه خود فراروي با بهبود حمايت اجتماعي و ارتقاء بهزيستي روانشناختي همراه بوده و مي تواند به عنوان راهكاري روانشناختي در كنار درمان هاي پزشكي مورد استفاده قرار گيرد.