آموزش مبتني بر مدل اعتقاد سلامتي بر سبك زندگي ارتقا دهنده سلامت مبتلايان به ديابت نوع دو

مقدمه و هدف: هدف مديريت ديابت، پيشگيري از بروز عوارض بيماري با ارتقاء رفتارهاي سلامتي است كه مستلزم تغيير در سبك زندگي است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش مبتني بر مدل اعتقاد سلامتي بر سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت مبتلايان به ديابت نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: اين يك مطالعه نيمه‏تجربي است كه در سال 1400 انجام شد. نمونه‏ها 60 بيمار مبتلا به ديابت نوع دو بودند كه به روش نمونه‏گيري دردسترس انتخاب و با نرم افزار تصادفي سازي آنلاين به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. ابزارهاي گرداوري داده پرسشنامه‏هاي جمعيت‏شناختي  و سبك زندگي والكر بود. نمونه‏ها قبل از مداخله به پرسشنامه‏هاي مذكور پاسخ گفتند. گروه مداخله، رفتارهاي سلامتي در ديابت را در 8 جلسه 1.5ساعته مبتني بر مدل اعتقاد سلامتي آموزش ديدند. گروه كنترل آموزشهاي روتين را دريافت كردند. يكماه بعد مجدداً پرسشنامه والكر تكميل شد. تحليل داده‌ها با روشهاي آماري توصيفي (ميانگين، انحراف معيار) و استنباطي ( تي زوجي، مستقل، كاي دو، من‏ويتني) در نرم افزار SPSS20  انجام شد.نتايج: ميانگين نمره سبك زندگي ارتقا دهنده سلامت قبل از مداخله در دو گروه اختلاف معنا‌دار نداشت (0.05=p) اما بعد از مداخله بطور معنادار بيشتر از گروه كنترل بود (0=p). ميانگين نمره مذكور قبل و بعد از آموزش در گروه مداخله تفاوت معنادار داشت (0=p). اما در گروه كنترل معنادار نبود (0.563=p).نتيجه‌گيري: آموزش براساس مدل اعتقاد سلامتي مي‌تواند سبك زندگي را در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو ارتقا دهد كه لازم است در آموزش بيماران براساس مسائل فرهنگي حاكم بر جامعه مورد توجه قرارگيرد.