حل تعارضات حقوقي زنان در خانواده در بستر اصل تحكيم

نهاد خانواده در هر جامعه اي داراي اهميت است، به همين جهت ثبات آن تضمين كننده ثبات جامعه به شمار مي رود. استحكام خانواده امري است كه مورد توجه قوانين (چه الهي و چه بشري) قرار گرفته است. در حقوق ايران نيز در قوانين متعدد به اين موضوع اشاره شده كه مهمترين آن اصل 10 قانون اساسي است كه اصل تحكيم را در حقوق خانواده به عنوان اصلي بنيادي و راهنما مطرح كرده است. اصل تحكيم به عنوان يك اصل كلي حقوقي، راهنماي قانونگذار در تدوين قوانين و رويه قضايي در تفسير و اعمال قوانين مي باشد. مطابق اين اصل هر آنچه موجب استحكام خانواده شود پذيرفته و هرچه موجبات تزلزل آن را فراهم آورد منفور است. با توجه به اهميت اين اصل در نزد شارع مقدس، مي توان آن را مبناي كليه اصول حاكم بر خانواده دانست؛ اصولي همچون ساختارنگري به خانواده، عدالت محوري، مديريت هدفمند خانواده، تقسيم كار و همكاري و وفاداري. از سويي در عرصه خانواده شاهد تعارضاتي هستيم كه به ظاهر حل ناشدني است، عدم توازن برخي حقوق و تكاليف زوجين كه منجر به عدم رضايت افراد و ايجاد تنش ميان آنان مي گردد. توجه صحيح به اصل تحكيم و اصول مبتني بر آن را مي توان ضامن استحكام خانواده و برطرف كننده تعارضات مذكور دانست. به نظر مي رسد، قانونگذار محترم خانواده و نيز مجريان آن، توجه لازم به اين اصل كلي حقوقي را نداشته و لذا به رسميت شناختن و اتخاذ رويكرد مناسبتر قانونگذاري و رويه قضايي به اين اصل لازم مي نمايد.