خوانش فقهي ـ حقوقي اهليت جنين در نظام ايران با رويكردي به نظام حقوقي ايالات متحدة آمريكا

اشخاص موضوع علم حقوق هستند و از اين حيث، شناسايي نقطة آغازين شخصيت آنها اهميت دارد. بدون ترديد تا قبل از انعقاد نطفه، علي‌رغم پذيرش برخي تعهدات به نفع جنين معدوم، هيچ اختلافي در عدم شكل‌گيري شخصيت اشخاص وجود ندارد و عمدة اختلافات درخصوص زمان آغاز شخصيت جنين بعد از انعقاد نطفه است. در اين زمينه، نظريات متفاوتي بيان شده است كه شمار آنها به بيست مورد هم مي‌رسد. بر انتخاب هر يك از اين نظرات، آثار فراوان تئوري و عملي بار مي‌شود. مسئلة اساسي اين است: تا زماني كه نقطة آغازين اهليت شناسايي نشود، صحبت از حق و تكليف بيهوده خواهد بود؛ افزون بر آن، شناسايي اهليت استيفاي جنين نيز ضروري است. هرچند در اين موضوع كه تنها نمايندة قانوني جنين مي‌تواند حقوق وي را استيفا كند، ترديدي نيست، مواردي وجود دارد كه به‌وضوح معلوم نيست اولياي وي چه كساني‌اند. در اين نوشتار، پس از مطالعة فقهي ـ حقوقي اهليت جنين در نظام ايران با رويكردي به نظام حقوقي ايالات متحدة آمريكا، روشن مي‌شود درخصوص اهليت تمتع جنين، نظرية ولوج روح قابل دفاع بوده و درخصوص اهليت استيفاي جنين و اثبات نسب، با عنايت به پيشرفت‌هاي پزشكي، لازم است ضمن گسترش ادلة اثبات نسب، مقررات فعلي بازنگري و قواعد مناسب وضع گردد.