مطالعۀ عددي به‌منظور بررسي همزمان تأثير زمان‌بندي پاشش سوخت و تركيبات گاز سنتز بر عملكرد و انتشار آلاينده‌هاي موتور اشتعال تراكمي با واكنش‌پذيري كنترل‌شده

در اين تحقيق تأثيرات همزمان زمان‌بندي پاشش سوخت و به‌كارگيري گازهاي سنتزي بر توليد آلاينده‌ها و عملكرد يك موتور اشتعال تراكمي با واكنش‌پذيري كنترل‌شده بررسي‌ شده است. همچنين حل عددي تغيير زمان‌بندي پاشش سوخت از 10 تا 30 درجه قبل از نقطۀ مرگ بالا و تركيبات سوخت در سه حالت ديزل معمولي، ديزل به‌همراه دو نسبت20 و 40% گاز سنتز (شامل تركيب هيدروژن و مونوكسيد كربن)، با حفظ انرژي ثابت براي هر سيكل، استراتژي‌هايي هستند كه مورد مطالعه قرارگرفته‌اند. نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه با افزايش نسبت گاز سنتز، فشار و نرخ آزادسازي حرارت درون سيلندر افزايش‌ مي‌يابد، درحالي‌كه با تعويق زمان‌بندي پاشش سوخت اين مقادير كاهشي هستند. علاوه بر اين توليد اكسيدهاي نيتروژن با افزودن گازهاي سنتز، همانند مونوكسيد كربن افزايش ‌يافته، در صورتي‌ كه تعويق در زمان‌بندي پاشش سوخت موجب كاهش اكسيدهاي نيتروژن و دي‌اكسيد كربن و افزايش مونوكسيد كربن شده است. آلايندۀ ذرات معلق با افزودن تركيب گاز سنتز و افزايش آن، به‌شدت كاهش ‌يافته است كه روند كاهشي آن با تعويق در زمان‌بندي پاشش سوخت ادامه مي‌يابد. از طرفي استفاده از گاز سنتز با تعويق در زمان‌بندي پاشش سوخت، باعث كاهش توان و بازده حرارتي انديكاتوري و افزايش مصرف سوخت انديكاتوري مي‌شود. نهايتاً نسبت 40 درصدي گاز سنتز و زمان‌بندي پاشش سوخت 10 درجه قبل از نقطۀ مرگ بالا، استراتژي مناسبي براي كاهش آلاينده‌ها (ذرات معلق و دي‌اكسيد كربن) است.