بررسي ميزان تاثير مداخله مبتني بر سازه‌هاي الگوي اعتقاد بهداشتي در خصوص HIV/AIDS در زنان مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي

زمينه و اهداف: با توجه به اهميت آموزش در پيشگيري از ابتلا به ايدز، مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير مداخله مبتني بر الگوي اعتقاد بهداشتي بر رفتارهاي پيشگيري‌كننده از ايدز در ميان زنان شهر تهران انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه نيمه تجربي در سال 1399 روي 100 نفر (دو گروه 50 نفره) از زنان كه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. داده‌ها در دو مرحله (قبل و دو ماه بعد از مداخله) با استفاده از پرسشنامه مبتني بر سازه‌هاي مدل اعتقاد بهداشتي جمع‌آوري گرديد. براساس نتايج پيش‌آزمون، مداخله آموزشي طراحي و در 5 جلسه 1 ساعته براي گروه مداخله اجرا شد. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري كاي اسكوائر، تي‌مستقل و تي‌زوجي در نرم‌افزار ‏SPSS 23‏ تحليل شدند. در تمام مراحل، ملاحظات اخلاقي مد نظر قرار گرفت.  يافته‌ها: متغيرهاي جمعيت شناختي بين دو گروه كنترل و مداخله تفاوت معناداري نداشتند (p 0.05). قبل از مداخله سازه‌هاي مدل اعتقاد بهداشتي دو گروه تفاوت معناداري نداشتند (p 0.05)، اما پس از مداخله نمرات سازه‌هاي آگاهي (p=0.001)، حساسيت درك‌شده (p=0.02)، شدت درك‌شده (p=0.012)، منافع درك‌شده (p=0.03) و خودكارآمدي (p=0.001) در گروه مداخله افزايش و نمرات موانع درك‌شده (p=0.05) كاهش يافت، در حاليكه در گروه كنترل پس از مداخله نمرات هيچكدام از سازه‌ها تفاوت معناداري پيدا نكرد (p 0.05). نتيجه‌گيري: با افزايش آگاهي و حساسيت زنان نسبت به ايدز و شناخت موانع و منافع رفتارهاي پيشگيري كننده، ضمن تلاش براي افزايش خودكارامدي، به اين نتيجه مي‌رسند كه با انجام رفتارهاي سالم و پيشگيري، از ابتلا به ايدز، حافظ سلامت خود باشند.