مطالعه آزمايشگاهي اثر مقياس و نسبت مغروقيت بر مشخصه‌هاي عملكردي يك پروانه نيمه مغروق

در اين مقاله اثر مقياس‌بندي بر دقت نتايج تجربي حاصل از تونل آب بررسي شده است. آزمون‌هاي تجربي براي سه پروانه‌ي نيمه‌مغروق با هندسه‌ي مشابه و قطر‌هاي 0.125 0.132 و 0.140 متر تعريف شدند. ضرايب تراست در نسبت‌هاي مغروقيت‌ مختلف با يكديگر مطابقت داشته، ضريب گشتاور پروانه با قطر 0.140 با دو پروانه 0.125 و 0.132 مطابقت مناسبي ندارد. با افزايش نسبت مغروقيت، نسبت انسداد افزايش يافته، گشتاور پروانه با قطر 0.140 نسبت به دو پروانه ديگر كاهش مي‌يابد. افزايش نسبت مغروقيت سبب افزايش گشتاور و تراست در هر سه پروانه مي‌شود؛ ولي با توجه به تأثير نسبت انسداد، افزايش گشتاور در نسبت‌هاي مغروقيت 0.40 تا0.70 نسبت به دو پروانه‌ي ديگر كمتر است. همچنين با افزايش نسبت مغروقيت، بازدهي كاهش مي‌يابد و بيشترين بازدهي براي هر سه پروانه در نسبت مغروقيت 0.40 به‌دست آمده است. با افزايش نسبت مغروقيت در هر سه پروانه، ضريب پيشروي بحراني كاهش يافته است.