اثربخشي آموزش مثبت انديشي بر درگيري تحصيلي و نشاط اجتماعي دانش آموزان افسرده

مقدمه و هدف: افسردگي به‌عنوان اختلال رواني رايج ممكن است فرايند تحصيلي و روان‌شناختي دانش‌آموزان را با آسيب ‌جدي مواجه كند،؛ بنابراين، هدف مطالعه حاضر تعيين اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مثبت‌انديشي بر درگيري تحصيلي و نشاط اجتماعي دانش‌آموزان افسرده بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهر زاهدان در سال تحصيلي 1400-1399 بودند كه از بين آن‌ها 30 نفر واجد شرايط به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شد. اين افراد به‌صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره (آزمايش و گواه) قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسش‌نامه درگيري تحصيلي ريو و تسنگ (2011) و نشاط اجتماعي زارع و امين‌پور (1390) پاسخ دادند. گروه آزمايش به‌صورت گروهي آموزش مثبت‌انديشي سليگمن و همكاران (2005) را در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي در دو ماه دريافت كرد و گروه گواه آموزشي نديد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و آزمون تحليل كوواريانس تك‌متغيره انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد آموزش مثبت‌انديشي منجر به افزايش درگيري تحصيلي (0/01 P، 53/262=F) و افزايش نشاط اجتماعي (0/01 P، 71/399=F) در دانش‌آموزان افسرده شد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش نشان داد مهارت‌هاي مثبت‌انديشي به‌طور مؤثري باعث بهبود درگيري تحصيلي و نشاط اجتماعي دانش‌آموزان افسرده شده است. نتايج اين پژوهش ضرورت كاربرد آموزش مهارت‌هاي مثبت‌انديشي را در بهبود ويژگي‌هاي روان‌شناختي اجتماعي-تحصيلي دانش‌آموزان افسرده خاطرنشان مي‌سازد.