واكاوي تطور تاريخي آراء مفسران پيرامون واژه «كفاتا» در آيه «أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفاتاً»

واژه «كفات» در آيه 25 سوره مباركه مرسلات به عنوان يكي از صفت هاي زمين مطرح شده كه دقت در آراء مفسران قرآن و تطور پيرامون مفهوم آن، مي تواند نمونه اي مناسب از نقش تغيير مقتضيات فرهنگ مخاطبان در نحوه ارائه مطالب تفسيري را ارائه نمايد. پژوهش حاضر با روش توصيفي تحليلي، به بررسي روايات معصومان(ع)، آراء لغويان و مفسران(از قرن اول تا دوران معاصر) و سير تطور آنها پرداخته است كه بر اساس نتيجه آن، به رغم آنكه از تفاسير متقدم تا تفاسير قرن چهاردهم هجري، به دليل رويكرد دغدغه هاي تفهمي مخاطبان قرآن كه عمدتا ناظر به فلسفه، كلام، ادبيات، فقه و .. بود، معناي واژه «كفات» كه فحواي ضميمه و جذب كردن نسبت به زمين بود را با ادبياتي ناظر به جايگاه آرامش و سكونت و تامين مايحتاج انسان و دفن اموات مطرح كردند، از قرن چهاردهم با ترجمه آثار علمي ناظر به رنسانس در تمدن غرب و اولويت يافتن علوم تجربي، گرايش به توضيح بر اساس اصطلاح تخصصي جاذبه در ميان مفسران، فزوني يافت.