علوم انساني اسلامي از منظر علامه مصباح يزدي و عطاس (مطالعه تطبيقي)

امكان و چگونگي علوم انساني اسلامي، از جمله مسائل و موضوعاتي است كه در چند دهه اخير مورد توجه بسياري از محققان و متفكران مسلمان قرار گرفته است. يكي از راه‌هايي كه مي‌تواند به پيشرقت اين حوزه مطالعاتي و حل مسائل آن كمك كند مطالعه تطبيقي آرا و نظريات شخصيت‌هاي برجسته و تأثيرگذار اين عرصه است. به همين منظور مقاله حاضر تلاش دارد با روش توصيفي تحليلي، برخي از مهم‌ترين مشابهت‌ها و تمايزات ديدگاه‌هاي علامه مصباح يزدي و سيد محمد نقيب العطاس در اين زمينه را به اجمال بررسي نمايد. از جمله مشابهت‌ها مي‌توان به مواردي هم‌چون: امكان و لزوم تدوين علوم انساني اسلامي، ابتناي علوم انساني اسلامي بر مباني خاص خود، نفي حصر روش‌شناختي تجربي، نقد سكولاريزم به عنوان يكي از مباني مهم و اساسي علوم انساني غربي و ... اشاره كرد. در مورد تقاوت‌ها نيز مواردي هم‌چون: تعريف علم، دين و علم ديني، معيار صدق و كذب گزاره‌ها، جايگاه شهود در ابزارها و منابع شناخت، هستي‌شناسي و تأثير آن در علوم انساني اسلامي و ... قابل ذكر و اشاره است.