بررسي آثار و پيامدهاي اقامتگاه ‏هاي بوم‏گردي بر جوامع روستايي (مطالعه موردي: روستاهاي كنگ و درخت سپيدار استان خراسان رضوي)

مقدمه: پژوهش هاي نظري و تجربي نشان مي دهد، اقامتگاه هاي بوم گردي، نقش مهمي در توسعه و جذب گردشگران ايفا مي كند و تأثيرات اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي بسياري بر جامعۀ ميزبان دارد. هدف: پژوهش حاضر به بررسي و مقايسۀ آثار و پيامدهاي اقامتگاه هاي بوم گردي پرداخته است. روش شناسي تحقيق: روش تحقيق، توصيفي تحليلي است و براي گردآوري اطلاعات از روش‌هاي كتابخانه‌اي و ميداني استفاده شده است. جهت انتخاب حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده گرديد. براساس فرمول كوكران 184 نفر از روستاي كنگ و 77 نفر از روستاي درخت سپيدار به عنوان نمونه انتخاب شدند و مورد پرسشگري قرار گرفتند. ميزان اعتبار (روايي شاخص ها) را 10 نفر از داوران متخصص در حوزة مطالعات گردشگري ارزيابي و تأييد كردند. پايايي پرسش نامه با بهره گيري از آزمون كرونباخ 0.79 به دست آمد و داده ها در قالب روش تحليل عاملي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. با توجه به ميزان شاخص آزمون كايزر ماير ‌(KMO) و بارتلت كه برابر با 797‌/‌0 و با سطح معناداري 0.000 به دست آمد. قلمرو جغرافيايي پژوهش: روستاي كنگ (شهرستان طرقبه شانديز) و درخت سپيدار (شهرستان مشهد) در استان خراسان رضوي مي باشد. يافته ها و بحث: نتايج نشان مي‏دهد كه ايجاد اقامتگاه از بُعد اقتصادي و زيست‏محيطي و كالبدي با ميزان 0.75 و 0.74 بيشترين بار عاملي را به خود اختصاص مي‏دهند. براي پي بردن به تفاوت اثرات اقامتگاه‏هاي بوم‏گردي در روستاهاي كنگ و درخت سپيدار از آزمون يومان ويتني استفاده شد و مقدار سطح معناداري بيشتر از 0.05 به دست آمد كه نشان‏ دهنده تفاوت اثرات اقتصادي و زيست‏محيطي در روستاهاي مورد مطالعه است.