نقشه برداري ذهني از فضاي سوم-زيسته شهر؛ مطالعه اي تطبيقي از ساكنان سكونتگاه هاي رسمي و غيررسمي شهر رشت

مقدمه: فضاي سوم شهر همان فضاي زيسته، اجتماعي يا  جايگزين شهر است. اين فضا در نقشه‌هاي ذهني به‌عنوان فضاي اجتماعيفرهنگي شهر؛ سومين بعد در مطالعات نقشه‌هاي ذهني است كه موردتوجه پژوهشگران شهري قرارگرفته است. هدف: در اين پژوهش با توجه به اين رويكرد در مطالعات نقشه‌هاي ذهني به بررسي فضايي سومزيسته شهر رشت نزد ساكنان سكونتگاه‌هاي رسمي منطقه يك و غيررسمي منطقه‌ي چهار شهري پرداخته‌شده است. روش شناسي تحقيق: در اين پژوهش حجم نمونه 60 نفر از دو گروه ساكنان سكونتگاه‌ها با نمونه‌گيري نظري موردبررسي قرارگرفته‌اند. روش برداشت اطلاعات شامل «مصاحبه و مشاهده»  بوده است؛ كه نوع اطلاعات برداشتي شامل: نقشه‌هاي كروكي، يادداشت‌برداري و عكس‌برداري بوده است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌هاي پژوهش از روش هاي تجزيه‌وتحليل نقشه برداري جي‌آي‌اس كيفي(QGIS) در زير تحليل فعاليت هاي فضايزماني پرداخته‌شده است. يافته ها و بحث: نتايج پژوهش حكايت از اين است كه، با توجه به نقشه‌هاي ذهني اين دو گروه ساكنان؛ گسترش نقش و جايگاه طبقه در «توليد اجتماعي فضا» مساله‌آفرين بوده است. آنچه از فضاي سوم زيسته شهر رشت در نقشه‌هاي ذهني قابل بازنمايي است، تقسيم شهر به دو قطب فقيرنشين و ثروتمند نشين بوده است كه دوگانگي سنت و مدرنيته در بسياري از فعاليت هاي ساكنان در ارتباط با فضاي آگاهي ذهني آنان از شهر به چشم مي‌خورد.