تحليل زيست‌پذيري در بخش مركزي شهر تهران (مورد مطالعه: منطقه 12)

مقدمه: شهرهاي امروزي به اصلي‌ترين مكان براي كار و زندگي انسان‌ها تبديل شده‌اند. هدف غايي يك شهر ايجاد محيطي دلنشين و راحت براي مردمي است كه در آن زندگي مي‌كنند. زيست‌پذيري به عنوان رويكردي در راستاي دستيابي به توسعه پايدار شهري و مجموعه‌اي از ويژگي‌هايي كه محيط شهر را به مكاني جذاب براي زندگي تبديل مي‌كند، مطرح مي‌باشد. هدف: هدف اين پژوهش تحليل زيست‌پذيري در منطقه 12 شهر تهران است. روش شناسي تحقيق: روش تحقيق به صورت توصيفي – تحليلي بوده و نوع آن كاربردي مي‌باشد. منطقه‌‌ 12 طبق ‌آمار‌ سال‌‌ 1395،‌‌ 240720 نفر ‌جمعيت ‌‌دارد‌. براي ‌برآورد ‌تعداد‌ نمونه ‌از ‌فرمول‌ كوكران ‌استفاده ‌گرديد.‌ بر‌ اين ‌اساس ‌تعداد ‌نمونه‌ مورد‌ مطالعه ‌در ‌منطقه 12،‌382 مورد ‌است كه در‌ بين ‌‌13 محله توزيع ‌گرديد‌. و در نهايت داده‌هاي بدست آمده با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و ArcGIS تجزيه و تحليل شدند. ‌ يافته ها و بحث: نتايج نشان‌ داد ‌كه‌ وضعيت ‌كنوني ‌زيست‌پذيري‌ منطقه‌ 12، ‌اگرچه ‌ارتباط ‌و ‌پيوندهاي ‌محكمي ‌با‌ وضعيت ‌و ‌شرايط‌ خاص ‌و ‌دروني ‌موجود ‌آن ‌چون‌ كمبود ‌امكانات‌ تفريحي‌ و ‌گذران ‌اوقات ‌فراغت،‌ كاهش ‌تمايل ‌به ‌سكونت ‌در ‌منطقه ‌و‌ محله‌هاي ‌آن، ‌ناامني، ‌عدم‌ مشاركت‌ در ‌تصميمات‌ شوراي ‌شهر،‌ ‌نبود ‌فضاهاي‌ عمومي ‌مطلوب،‌ عدم ‌حفاظت ‌شهرداري ‌و‌ ميراث ‌فرهنگي ‌از ‌آثار ‌و ‌بناهاي ‌تاريخي ‌منطقه‌ و ‌بسياري ‌موارد‌ ديگر‌ دارد، ‌اما ‌به ‌هيچ‌روي‌ جدايي ‌از ‌تحولات ‌و ‌فراينددهاي‌ مختلف ‌سياسي، ‌اقتصادي‌، اجتماعي،‌ محيطي ‌و‌..‌. اثرگذار ‌بر ‌شهر ‌تهران ‌و ‌بخش ‌مركزي ‌آن ‌در ‌طول ‌زمان ‌نبوده ‌است.‌