بهينه‌سازي ارتفاع مداري يك ماهواره‌بر با بهره‌گيري از كنترل افق محدود غيرخطي

در اين مقاله، بهينه‌سازي افق محدود ارتفاع مداري يك ماهواره‌بر بر اساس كنترل افق محدود غيرخطي ارايه شده است. رويكرد روش پيشنهادي، بهينه‌سازي متغيرهاي مسير پرواز نظير پارامترهاي زاويه حمله و همچنين بهينه‌سازي تراست مراحل براي دست‌يابي به حداكثر ارتفاع مداري است. در اين روش، ابتدا مسير نامي حامل فضايي با بهره‌گيري از روش‌هاي مختلف بهينه‌سازي نظير جستجوي الگو، برنامه‌ريزي مربعي متوالي و الگوريتم ژنتيك بدست آمده و با يكديگر مقايسه شده است. مسير حاصله، بر اساس شرايط نامي حامل فضايي و با بهينه‌سازي متغيرهاي تابع زاويه حمله حاصل شده است. در اين روش، با استفاده از روش بهينه‌سازي افق محدود، تراست بهينه در مراحل مختلف با فرض ثابت بودن ضربه كل هر يك از مراحل بدست آمده و ارتفاع مداري بيشينه شده است. انعطاف پذيري اين روش در حل مسائل بهينه‌سازي و امكان در نظر گرفتن قيود مختلف مسير پرواز، از مزاياي اين روش پيشنهادي افق محدود است. الگوريتم پيشنهادي در بهينه‌سازي ارتفاع مداري يك حامل فضايي بومي بكار رفته و نتايج شبيه‌سازي‌ بيانگر افزايش 24 كيلومتري ارتفاع مداري آن نسبت به شرايط مسير نامي آن است.