بررسي نقش عملكردي حافظه فعال ديداري - فضايي و سرعت پردازش در پيش‌ بيني عملكرد تحصيلي كودكان با اختلال يادگيري خاص رياضي

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش عملكردي حافظه فعال ديداري- فضايي و سرعت پردازش در پيش بيني عملكرد تحصيلي كودكان با اختلال يادگيري خاص رياضي انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي، برحسب نحوه گردآوري داده ها توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان مبتلا با اختلال يادگيري خاص رياضيات پايه دوم تا پايه ششم دبستان نواحي يك و دو شيراز و مراجعه كننده به مراكز ويژه مشكلات يادگيري آموزش و پرورش شهر شيراز در سال تحصيلي 1400-1401بود. نمونه مورد بررسي شامل 150 نفر از دانش آموزان مبتلا به اختلال يادگيري خاص رياضيات بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مقياس هوشي وكسلر كودكان نسخه پنجم، آزمون رياضي كي ‌مت كانولي، تكليف بلوك هاي كرسي استفاده شد. داده هاي پژوهش با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين حافظه فعال ديداري- فضايي و سرعت پردازش با عملكرد تحصيلي دانش آموزان با اختلال يادگيري خاص رياضي رابطه مثبت و معني داري وجود دارد (P≥0.001). همچنين نتايج نشان داد كه 48 درصد از واريانس عملكرد تحصيلي دانش آموزان توسط حافظه فعال ديداري- فضايي و سرعت پردازش تبيين مي شود P≥0.001). نتيجه گيري: مي توان نتيجه گرفت كه كاركردهاي شناختي (حافظه فعال، حافظه ديداري- فضايي و سرعت پردازش) بايد در طول فرآيند تشخيصي ارزيابي شوند تا مشخصات دانش آموزان با مشكلات حساب را بهتر درك و مداخلات متناسب سازي شده را به كار گرفت.