محدوديت‌هاي واج‌آرايي در وام‌واژه‌هاي سه‌هجايي داراي توالي‌ سه‌همخواني: رويكرد بهينگي

اين پژوهش محدوديت هاي واج آرايي را در وام واژه هاي سه هجايي كه در زيرساخت، توالي سه همخواني دارند، در چارچوب بهينگي بررسي مي‏كند. از نظر پولگرام و ميچ (1965:76) رشته اي از همخوان ها كه درون يك هجا هستند، خوشه نام دارند و اگر در در دو هجاي متوالي باشند، توالي تشكيل مي دهند. اغلب توالي هاي سه همخواني، در زيرساخت نتيجۀ وجود خوشه همخواني آغازي در هجاي دوم يا سوم مي باشند كه با پايانه هجاي قبل تشكيل توالي مي دهد. براي مطالعه اين توالي ها، 9725 واژه بسيط سه هجايي موجود در زبان فارسي از فرهنگ مشيري و دهخدا استخراج شدند و پس از ثبت و تحليل در نرم افزار اكسل، 36 واژه داراي توالي سه همخواني در مرز هجاها شناسايي گرديد. مطالعات نشان مي دهند  همه واژه هاي داراي توالي همخواني، وام واژه هستند، بجز سه مورد كه متعلق به فارسي قديم با كاربرد مهجور هستند. همچنين، توالي هاي سه همخواني حاصل از خوشه آغازي براي شكستن خوشه آغازي و انطباق با ساخت هجايي فارسي بازهجابندي مي شوند و بازهجابندي بدون درج واكه و يا همراه با درجِ واكه به صورت اجباري و همنوا رخ مي دهند تا از تشكيل خوشه آغازي در فارسي جلوگيري شود. در همه اين موارد، بازهجابندي منوط به برقراري رسايي در مرز هجاست و با استفاده از استدلال گوسكوا (2001) درباره نقش محدوديت مجاورت هجا تبيين مي شود.