شناسايي و اولويت‌بندي ريسك‌ها در آب شيرين ‌كن‌هاي رطوبت‌زن-رطوبت‌زدا (HDH) با رويكرد ديمتل

با توجه به كمبود منابع آب شيرين در ايران و بسياري از مناطق جهان، نياز به تأمين منابع آب شرب با استفاده از فرآيندهاي شيرين‌ سازي روبه افزايش است و اين در حالي است كه تمام فرآيندهاي شيرين‌ سازي به ميزان قابل توجهي انرژي و منابع مالي نياز دارند. از اين رو بررسي اقتصادي فرآيندهاي شيرين‌ سازي آب، به منظور انتخاب بهينه روش شيرين‌ سازي بسيار مورد توجه قرار مي‌گيرد. شناسايي و ارزيابي ريسك‌هاي مربوط به هر يك از فرآيندها، كمكي بزرگ براي ارزيابي اقتصادي پروژه‌ها مي‌باشد.در اين تحقيق در ابتدا با كمك روش دلفي، ريسك‌هاي داراي اهميت در مراحل احداث و بهره‌برداري آب‌شيرين‌ كن‌هاي رطوبت‌زن رطوبت‌زدا از ميان 35 ريسك شناسايي شده است. پس از آن با استفاده از روش ديمتل كه يكي از روش‌هاي تصميم‌گيري بر اساس مقايسات زوجي است، به اولويت‌بندي ريسك‌ها براساس ميزان اثرگذاري و اثرپذيري پرداخته شده است. تعداد 13 ريسك در حوزه‌هاي فني، اقتصادي و پشتيباني، اجرايي، سياسي و زيست محيطي شناسايي شده‌اند. مي‌توان ادعا كرد كه عوامل انتخاب تكنولوژي نامناسب ساخت، تغييرات قيمت و ايجاد تورم، تأمين انرژي مورد نياز، طراحي نامناسب سيستم دفع و عدم دفع صحيح پساب و پسماند و بلوغ فناوري در مقياس بزرگ عوامل اصلي ريسك در اين نوع از آب‌ شيرين كن‌ها مي‌باشند. نتايج نشان مي‌دهند كه مكان ‌يابي احداث اين دسته از آب شيرين ‌كن‌ها نيازمند بررسي دقيق تفاوت دمايي و ميزان شدت سرما و گرما مي‌باشد. همچنين، مي‌توان نتيجه گرفت كه اين فرآيند شيرين ‌سازي، نيازمند مطالعات بيشتر براي كاربردي كردن آن در مقياس‌هاي بزرگ و صنعتي مي‌باشد.