ارزيابي حكمراني ريسك سيل در استان گلستان در رويدادهاي سيل سال 1397-1398

استان گلستان سالانه شاهد سيل‌هاي كوچك و بزرگ متنوعي است. بخصوص در مجموعه سيل‌هاي اواخر سال 1397 و اوايل سال 1398 خسارات گسترده­اي به سكنه و زيرساخت‌هاي اين استان وارد شد. اين مقاله به مسأله سيل استان گلستان از منظر حكمراني نگاه مي‌كند و درصدد پاسخگويي به اين سؤال است كه با انجام چه اقدامات و برنامه‌هايي مي‌توان تلفات جاني و خسارات مالي ناشي از سيل را در آن كاهش داد. روش مورد استفاده در تحقيق حاضر مبتني بر تحليل محتواي كيفي بر اساس چهار مؤلفه تاب‌آوري، كارايي، اثربخشي و مشروعيت و معيارهاي مرتبط با هر يك از مؤلفه‌ها است. وضعيت حكمراني ريسك سيل در استان گلستان در سيل‌هاي 1398 - 1397 با استفاده از چهار مؤلفه مورد اشاره در سطح متوسط (امتياز 2/4 از 5) ارزيابي شد. به ‌طوري ‌كه سه مؤلفه تاب‌آوري، اثربخشي و مشروعيت در سطح متوسط (امتياز 3 از 5) و صرفاً مؤلفه كارايي در سطح نسبتاً بد (امتياز 1/3 از 5) ارزيابي گرديد. معيارهاي پاسخگويي و عدالت رويه‌اي، دسترسي به اطلاعات و شفافيت و همچنين ميزان تلفات جاني عملكرد نسبتاً خوبي (امتياز 4 از 5) داشتند. در حالي كه معيارهاي فناوري، كارايي مالي و خسارات وارده عملكرد نسبتاً نامناسبي (امتياز 1 از 5) را كسب كردند. بر طبق يافته هاي تحقيق حاضر براي ارتقاي وضعيت حكمراني ريسك سيل استان گلستان بايد به ترتيب بر مؤلفه كارايي، اثربخشي، تاب‌آوري و مشروعيت توجه بيشتري مبذول شود.