نقش عوامل دروني تأثير گذار در آسيب‌پذيري سكونتگاه‌هاي روستايي (1375-1399) مورد: ناحيۀ تكاب (آذربايجان غربي)

آسيب‌پذيري سكونتگاههاي انساني متأثر از عوامل مختلفي است. آسيب‌هايي با منشا‌هاي مختلف اثرات متفاوتي را بر فضاي سكونتگاهي انسان‌ها بر جاي گذاشته‌اند، كه البته ميزان اين اثرات در فضاهايي روستايي بيشتر بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي آسيب پذيري سكونتگاه هاي روستايي ناحيه تكاب انجام شده است. روش مورد استفاده كيفي و از نوع اكتشافي بوده است. جامعه آماري پژوهش حاضر خبرگان، كليه مديران و مردمان محلي سكونتگاه هاي روستايي ناحيه تكاب بوده است. نمونه گيري با استفاده از رويكرد هدفمند انجام گرفته است. براي تعيين حجم نمونه از اشباع نظري بهره گرفته شد به طوري كه مصاحبه ها تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت و در نهايت 30 مصاحبه صورت پذيرفت. روش تجزيه و تحليل در اين پژوهش روش تحليل محتوا است. نتايج حاصل از مطالعات كيفي مشتمل بر 179 كد اوليه، 43 مفهوم، 16 مقوله فرعي و 3 مقوله اصلي بوده است. نتايج نشان داد كه دگرگوني بسترهاي مكاني – فضايي ناحيه تكاب در شكل‌پذيري آسيب‌هاي اين ناحيه در قالب آسيب‌هاي محيطي (محدوديت منابع آب، بروز مخاطرات، آسيب هاي ناشي از معادن، قطعه قطعه شدن زمين هاي كشاورزي و پراكندگي) آسيب هاي اقتصادي (خام فروشي مواد اوليه، اشتغال، مشكلات فروش محصولات، پايين بودن خدمات و زيرساخت ها، سو مديريت در بخش گردشگري و عدم حمايت از بافندگان فرش) و آسيب هاي اجتماعي (مهاجرت، مشاركت پايين مردم در امور روستا، پايين بودن سطح سواد بويژه زنان، مطالبه گر نبودن مردم و آسيب هاي ناشي از شبكه هاي اجتماعي) خود را نشان داده است.