اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر اضطراب و وسوسۀ مصرف سيگار

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر اضطراب و كاهش وسوسۀ مصرف سيگار بود. روش تحقيق حاضر از نوع شبه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون همراه با گروه آزمايش و گواه بود. جامعه آماري شامل كليه زنان سيگاري مراجعه كننده به خانه­هاي سلامت در منطقه 22 شهر تهران در بهار 1396 بود.30 نفر از اين افراد، به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و افراد با گمارش تصادفي به دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه تقسيم شدند. براي سنجش اضطراب از پرسشنامه اسپيلبرگر و وسوسۀ مصرف سيگار از پرسشنامه فاگرشتروم بهره برده شد. پس از انتخاب گروه آزمايش و گواه، مداخله شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر روي گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي و يك جلسه در هفته اجرا گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس يك­راهه استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه بين نمره هاي پس آزمون گروه هاي آزمون و كنترل در اضطراب و وسوسه مصرف سيگار تفاوت معنادار وجود داشت (05/0P )؛ به  طوريكه شناخت درماني مبتني بر ذهنآگاهي باعث كاهش اضطراب و وسوسه مصرف سيگار در گروه آزمايش گرديد. در كل مي توان نتيجه گرفت كه شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي مي تواند باعث بهبود مولفه هاي روانشناختي موثر در ترك مصرف سيگار گردد.