بررسي نيمرخ‌هاي سرعت در رودخانه‌هاي داراي توده‌ گياهي مستغرق در بستر و نيمه‌مستغرق در ساحل (مطالعه موردي: رودخانه‌هاي استان فارس و بوشهر)

آگاهي از چگونگي تغييرات نيمرخ سرعت در رودخانه هاي داراي توده گياهي در برآورد دقيق دبي جريان، سرعت برشي و مقاومت جريان اهميت قابل‌توجهي دارد. ازاين ‌رو در اين پژوهش به بررسي نيمرخ هاي سرعت در چهار بازۀ تقريباً مستقيم از رودخانه هاي كوهستاني داراي توده گياهي از استان هاي فارس و بوشهر پرداخته شده است. داده برداري در اين پژوهش از اسفند 1399 شروع و در خرداد 1400 به پايان رسيد. اندازه‌گيري‌ها در اين پژوهش شامل نقشه برداري، اندازه گيري سرعت و داده‌برداري از ذرات بستر مي باشد. با بررسي 71 نيمرخ سرعت اندازه گيري شده در بازه هاي انتخابي، نشان داده شد كه علي رغم بالا بودن نسبت ظرافت (35 𝑤/ℎ 117) در بازه هاي مورد مطالعه، در 39 درصد نيمرخ ها پديده پايين‌افتادگي جريان رخ داده است كه اين موضوع نشان مي دهد كه نسبت ظرافت تنها عامل تأثيرگذار بر پديده پايين‌افتادگي جريان نمي باشد. علاوه بر اين در نيمرخ هاي نزديك به توده گياهي مقدار پارامتر Dip بزرگ‌تر به دست آمد. همچنين با بررسي قانون لگاريتمي در نيمرخ هاي سرعت مشخص شد كه قانون لگاريتمي به‌خوبي در بازه هاي داراي توده گياهي قابل كاربرد مي باشد و مقدار حد بالاي اعتبار قانون لگاريتمي تا 58 درصد عمق جريان به دست آمد. اين مقدار در آزمايشگاه‌ها براي داده‌هاي سرعت تا 20 درصد عمق نزديك بستر گزارش شده است.