به ‌گزيني الگوي كشت با بكارگيري اولويت‌هاي تناوب كشت و استفاده از مدل AquaCropبا هدف حداكثرسازي سود اقتصادي

براي انتخاب الگوي كشت مناسب با اين هدف كه بتوان ضمن حداكثرسازي درآمد كشاورز، پايداري و ثبات در توليد داشته باشيم، نمي‌توان تنها به مباحث اقتصادي يك ‌ساله بسنده كرد، بلكه مسائلي نظير مقابله با علف‌هاي هرز، مقابله با آفات و بيماري‌ها و حاصلخيزي خاك در بلند مدت بايد مورد توجه قرار گيرد. روشي كه كشاورزان به صورت سنتي بكار مي‌گيرند و حتي امروزه نيز كاربرد دارد، تناوب زراعي است. با اين وجود معمولا تناوب زراعي در بهينه‌سازي الگو كشت در نظر گرفته نمي‌شود. در اين پژوهش، اثر تناوب كشت بر عملكرد محصول و ميزان سود قابل حصول (به عنوان اقدام مديريتي تاثيرگذار) از واحد زراعي توسط يك معادله ارزشيابي مورد بررسي قرار گرفته است. به‌ منظور احتساب تناوب زراعي به عنوان يك عامل در معادله بهينه ‌سازي، روشي ابتكاري در اين مطالعه ارائه شده‌ است. در اين روش، ماتريس ضريب تاثير تناوب كشت، از طريق نظر كشاورز مجرب تكميل شد. درايه‌هاي اين ماتريس، ضرايب تاثير كشت هر محصول پس از محصول ديگر را نشان مي‌دهد. همچنين براي بررسي اثر تناوب، مطابق با نظر كشاورزان، 7 تناوب مختلف با محصولات گندم، سيب‌زميني، ذرت دانه‌اي، جو و آيش مورد مطالعه قرار گرفت. منطقه مورد مطالعه نيز شبكه آبياري و زهكشي شاوور در استان خوزستان مي‌باشد. نتايج حاصل از بررسي اثر تناوب نشان داد، در تناوب‌هاي مختلف ميزان عملكرد گندم تا 9.6 %،، ذرت دانه‌اي تا 3.3 % و جو تا 11.4%  افزايش داشته‌ كه بر سود حاصل از واحد زراعي افزوده مي‌شود. همچنين در بررسي تناوب برتر با ساير تناوب‌ها، نتايج نشان داد وجود آيش در تناوب و بكارگيري تناوب مناسب با گياهان انتخابي، امكان افزايش سودآوري واحد زراعي را ايجاد مي‌كند.