مباني صلاحيّت و مكانيزم پذيرش دعوا در ديوان كيفري بين‌‌المللي

در 17 ژوئيه 1998 ميلادي در كنفرانس رم، اساسنامه ديوان كيفري با امضاء 120 كشور به ‌عنوان يك معاهده بين‌المللي حيات حقوقي يافت و در نتيجه آن مقرّر گرديد تا پس از شصتمين روز از تاريخ توديع شصتمين سند از اسناد مربوط به تصويب از سوي دولت‌ها، مفادّ اساسنامه  قابليّت اجرايي يابد. در اساسنامه به مقرّراتي كه براي تأسيس يك محكمه بين‌المللي لازم است پرداخته شده است، از جمله مقرّرات مربوط به صلاحيّت‌ها، قابليّت پذيرش دعوا در ديوان، اصول عمومي حقوقي كيفري، ترتيب رسيدگي، محاكمه، انتخاب قضات و...، كه در نتيجه مباحثات فشرده نمايندگان دولت‌هاي امضاءكننده اساسنامه به تصويب رسيده است. در اين مقاله سعي شده ضمن تبيين صلاحيّت ديوان كيفري بين‌المللي، به مفهوم قابليّت پذيرش دعوا و تعيين اركان و عناصر اعمال آن، در رسيدگي به يك وضعيّت بحراني كه مي‌تواند متضمّن جرم يا جرايم داخل در صلاحيّت ديوان كيفري باشد پرداخته شود و نحوه تمييز اين دو مفهوم در اساسنامه رم و زمان اعمال هر يك از مفاهيم فوق در روند رسيدگي به موضوعات كيفري مشمول صلاحيّت ديوان مشخّص شوند.