بررسي نسبت مفهومي اخلال در اخلاق حسنه و جرم محاربه و افساد في‌الارض (با توجه به آيه شريفه 33 سوره مباركه مائده)

آياتي از قرآن‌كريم، مفهومي از رفتار اجتماعي آميخته با اخلاق را ارائه مي‌دهد كه شيوه‌هاي درست زندگي را پيش روي انسان مي‌گشايد. از آنجا كه يكي از شيوه‌هاي تبيين معنايي واژگان، كشف روابط معنايي واژه و شبكه معنايي آن است. در اين پژوهش با روش توصيفي همراه با تحليل محتوي و استفاده از منابع كتابخانه‌اي، ارتباط معنايي اخلاق حسنه با محاربه و افساد في‌الارض بررسي شد؛ حاصل تحقيق حاكي از اين است كه نسبت مفهومي افساد في‌الارض چه به صورت مجزا از محاربه و چه همراه با آن موجب اخلال در اخلاق حسنه مي‌شود و اين موضوع داراي مويدات بسياري چه از نظر معصومين(ُع) و نظرات فقها نيز مي‌باشد و از طرف ديگر محاربه‌اي كه در قرآن و فقه به آن اشاره شده است بيشتر به محاربه با خداو پيامبر(ص) مي‌باشد، ولي در قانون مجازات اسلامي محاربه يكي از جرايم اخلال در اخلاق حسنه است.