تحليل رويكردهاي ‌محيط‌زيستي از منظر زبان‌شناسي ‌محيط‌زيستي(1)

زبان شناسي محيط‌‌زيستي برآن است تا نشان دهد كه زبان چگونه ارتباطي با شكل دهي، حفظ و يا تخريب روابط بين انسان‌‌ها، ساير گونه‌‌هاي زندگي و ‌محيط‌زيست دارد. اين پژوهش برآنست تا ضمن معرفي رويكردهاي مطرح در زبان‌شناسي محيط‌‌زيستي به تحليل نقش زبان در رسيدن به باسوادي اكولوژيكي، آموزش تفكر اكولوژيكي به كودكان و بزرگسالان بپردازد. در اين پژوهش با روش مروري– توصيفي و با نگاهي انتقادي به تحليل سه رويكرد مهم در اين حيطه‌‌ي تحقيقاتي تلفيقي مي‌‌پردازيم. سه رويكرد طبيعت‌‌شناسي زبان يا همان رويكرد موسوم به رويكرد هوگني، رويكرد زبان شناسي زيستي و بالاخره رويكرد گفتمان‌‌شناسي محيط‌‌زيستي يا رويكرد هاليدي مطرح مي‌‌شوند. تحليل اين رويكردها نشان مي‌‌دهد كه زبان شناسي محيط‌‌زيستي بيش از يك نگرش استعاري درباره‌‌ي ارتباط زباني است و همچنين فقط تحليل متوني نمي‌‌باشد كه مستقيما در مورد طبيعت مي‌‌باشند بلكه در واقع زبان‌شناسي محيط‌‌زيستي، تحليل ‌محيط‌زيستي گفتمان را در بر مي‌‌گيرد. نقش زبان‌شناسي محيط‌‌زيستي در تفكر اكولوژيكي كودكان مخصوصا در هويت بخشي به آنان ‌به عنوان بزرگسالان حافظ ‌محيط‌زيست حايز اهميت است.