مطالعه انديشه و عملكرد جنبش هاي سلفي و پيامدهاي سياسي و امنيتي آنها

ريشه افراط گرايي در جهان اسلام را مي توان در رشد تفكرات سلفي و وهابيت يافت كه موجب تربيت نيروها و جريانات تندرو با حمايت غرب در منطقه شده است.پس از ظهور وهابيت در نيمه دوم قرن هيجدهم و سپس گسترش و نفوذ آن و در پي تحولاتي كه به ويژه در قرن بيستم در اوضاع اجتماعي و سياسي كشورهاي مسلمان رخ داد چهره سياسي، اجتماعي و فرهنگي اسلام در منطقه خاورميانه،شمال آفريقا،آسياي جنوبي و جنوب شرقي آسيا نيز تغيير كرد. گذار از اسلام صلح طلب و ناب علوي به اسلام افراط گرا،تندرو و وابسته به غرب مهم ترين تغيير در چهره اسلام در جهان اسلام در دو قرن اخير مي باشد. پژوهش حاضر در پي پاسخ به اين پرسش است كه جريانات سلفي بر اساس بنيادهاي فكري به چند جريان تقسيم مي شوند و پيامدهاي سياسي و امنيتي ظهور و گسترش جريانات فكري سلفي در سطح منطقه اي و جهاني چيست.يافته هاي پژوهش نشان مي دهد سلفي هاي سنتي،نقل گرا،جامي يا علمي، صوفي و جهادي تكفيري قادر به تشكيل حكومت دموكراتيك و فراگير در كشورهاي اسلامي نيستند و فاقد توانائي لازم براي ايجاد الگوي سياسي بديل در جهان اسلام و امنيت پايدار و همه جانبه هستند.