تحليل مواضع و فرآيند بسيج منابع اپوزيسيون چپ و سلطنت طلب: مطالعه موردي سازمان راه كارگر و شوراي ملي ايران

كمي پس از تأسيس نظام جمهوري اسلامي ايران گروه هاي سلطنت طلب و عمده گروه هاي چپ ماركسيست خواهان براندازي و جايگزيني اين نظام با نظام سياسي مدنظر خود شدند. از آن پس تا كنون اين گروه ها همواره درصدد برآمده اند تا با تجهيز تمامي منابع و ظرفيت هاي خود نظام جمهوري اسلامي را به شكست بكشانند. اين مقاله آن است تا بر مواضع و فرآيند بسيج شوراي ملي ايران و سازمان راه كارگر را بررسي كند. چهارچوب نظري مقاله پيش رو مبتني بر نظريه بسيج سياسي چارلز تيلي است كه براساس آن با توجه به متغيرهاي كنش ،جمعي سازمان منافع بسيج ،منابع، فرصت / تهديد و سركوب تسهيل، فرآيند بسيج منابع در دو سازمان مورد نظر بررسي مي شود. همچنين مواضع اين دو گروه نسبت به جمهوري اسلامي در بررسي تطبيقي مدنظر قرار خواهد گرفت. اين پژوهش در پي پاسخ به اين سؤال اصلي است كه فرآيند مواضع و بسيج منابع سازمان راه كارگر و شوراي ملي ايران نسبت به نظام جمهوري اسلامي ايران چگونه است و چرا اين گروه ها به رغم داشتن اهداف مشترك در زمينه براندازي جمهوري اسلامي نتوانسته اند به ائتلاف دست يابند. يافته هاي اين تحقيق با استفاده از روش مقايسه اي و روش كيفي از نوع تحليل اسنادي حاكي از آن است كه سازمان راه كارگر و شوراي ملي ايران در مواضع و روند بسيج منابع خود در راستاي براندازي جمهوري اسلامي داراي شباهت و اتفاق نظر هستند ليكن اختلافات مبنايي و اساسي آنها در زمينه ايدئولوژي و نظام سياسي جايگزين، باعث شده تا نتوانند به ائتلافي در اين زمينه دست يابند.