مطالعه جامعه‌شناختي خشونت زناشويي و تأثير شبكه‌هاي اجتماعي مجازي بر آن (مطالعه موردي: زوجين شهر تهران)

خشونت خانگي يكي از عوامل مهم ناپايداري خانواده است و آثار مخربي بر جو عاطفي خانواده، فرزندان و همچنين اجتماع دارد و تداوم الگوها و رفتارهاي خشن در خانواده مي‌تواند باعث سرايت خشونت به مناسبات اجتماعي گردد. در اين بين ظهور شبكه‌هاي اجتماعي مجازي تأثير دوگانه‌اي بر اين پديده اجتماعي داشته است. هدف اين پژوهش بررسي خشونت زناشويي و تأثير شبكه‌هاي اجتماعي مجازي بر آن است. روش پژوهش پيمايش و جامعه آماري شامل افراد متأهل شهر تهران است. حجم نمونه برابر با 340 نفر از زوج‌هاي شهر تهران است كه با فرمول كوكران محاسبه شده است. روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي است و نمونه‌هاي هر خوشه به صورت تصادفي سيستماتيك انتخاب شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد 93.5 درصد از زوج‌هاي تهراني در يكسال گذشته سطوحي از خشونت زناشويي را تجربه كرده‌اند. اگر چه شدت خشونت تجربه شده در بين زنان بيشتر از مردان و در بين زوج‌هاي ميانسال بيشتر از جوانان و بزرگسالان است ولي از نظر آماري تفاوت معناداري بين خشونت تجربه شده مردان و زنان (0.28=p) و گروه‌هاي سني مختلف (0.974=p ) وجود ندارد. بر اساس يافته‌هاي تحقيق بين خشونت زناشويي با مدت استفاده (0.145=r)، حضور با هويت واقعي (0.219=r) و ميزان وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي مجازي (0.128=r) رابطه معنادار وجود دارد. تحليل رگرسيون نشان داد كه بهره‌مندي از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي 6.8 درصد از تغييرات خشونت بين زوجين را تبيين مي‌كند. از بين ابعاد مختلف شبكه‌هاي اجتماعي مجازي متغيرهاي مدت استفاده (0.171- =β) و حضور با هويت واقعي در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي  (0.189- =β) تأثير منفي بر خشونت زناشويي دارند و باعث كاهش خشونت زناشويي مي‌شوند.