اقتصاد و معيشت كوچ‌نشينان غرب زاگرس مركزي پيش از دولت مدرن از ديدگاه انسان شناسي-باستان شناسي

اقتصاد ايل‌هاي مورد پژوهش(خزل، ملكشاهي و كلهر ايوان) در وحله اول بسيار ساده و ابتدايي مي‌نمايد كه بر توليد و مصرف و بطور كلي اساس آن بر پروروش گوسفند و بز استوار است. به‌طوري كه گوسفند را مي‌توان ستون اصلي و شاكله اين اقتصاد به‌شمار آورد، بعد از آن بز از نظر تعداد نيز دومين حيوان اهلي به شمار مي‌رود كه اين عشاير براي استفاده از موي و كرك، گوشت و پوست آن نگهداري مي‌كردند. تركيب اين دو حيوان نيز بيانگر وضعيت اقتصادي خانوار ها به شمار رفته و مي‌رود‌. دركنار نگهداري دام به كشاورزي و داد و ستد با جوامع ديگر مي‌پردازند كه دراين مبادلات بيشتر توليدات خود را عرضه مي‌كردند. بنابراين بررسي سيستم اقتصادي ايل‌هاي كوچ‌نشين ساكن در غرب زاگرس مركزي(ايلام) مي‌تواند تا حدودي روشن كننده بسياري از ابهامات در دوران پيش از تاريخي و تاريخي(به ويژه كاسيان) و حتي دوره‌هاي بعد باشد. اين موضوع زماني اهميت پيدا مي‌كند كه با استقرارها و داده‌هاي باستان‌شناسي روبرو هستيم كه نشان‌دهنده تبادلات اقتصادي و فرهنگي گسترده‌اي بين نواحي غرب زاگرس مركزي با نواحي بين‌النهرين است، اما ماهيت اين تبادلات و چگونگي آن نامشخص است و باستان‌شناسان فقط به تشابه و مقايسه اين داده‌ها اكتفا كرده‌اند. بنابراين پرداختن به سيستم اقتصادي ايل‌هاي غرب زاگرس مركزي كه مي‌تواند علاوه بر جنبه‌هاي داخلي اقتصاد اين كوچ‌نشينان بخشي از سوالات و زواياي پنهان اين مروادات را براي پژوهشگران روشن نمايد. بر اين اساس كوشيده‌‌ شد، تا ضمن بررسي اقتصاد كوچ‌نشينان و زمينه‌هاي بومي اين اقتصاد، سپس به مطالعه عوامل مختلف از جمله جمعيت، جنگ و غارت و مراكز مبادلاتي و شيوه‌هاي داد و ستد اين كوچ‌نشينان پرداخته شده است.