تحليل عشق و پيامدهاي معرفت‌شناسانه آن در انديشه گابريل مارسل

عشق يكي از واژه‌هاي مهمي است كه در اخلاق، فلسفه و عرفان و مكاتب مختلف فلسفي از جمله اگزيستانسياليسم، مورد بحث قرار گرفته است. گابريل مارسل (1889-1973م)، فيلسوف فرانسوي قرن بيستم در تاملات فلسفي خويش با تفكيك «مساله» از «راز»، عشق را از مصاديق راز به شمار آورده است. از نظر وي «راز» امري است كه نمي توان آن را از راه روش هاي رايج در علوم و در قلمرو تفكر اوليه حل و فصل كرد، بلكه بايد اذعان كرد كه آن را بايد در حوزه تفكر ثانويه مورد تامل قرار داد. همچنين از ديدگاه مارسل راز عشق به ساحت «بودن» متعلق است، نه به قلمرو «داشتن». در اين مقاله به روشي توصيفي تحليلي، سعي كرده ايم خطوط كلي انديشه او را در اين باب بيان كرده و لوازم معرفت شناختي آن را از منظر روابط انساني و پذيرش وجود ديگران در شبكه عاشقانه ميان انسان ها و پذيرش وجود موجودي متعالي در عشق به ماوراءالطبيعه، نفي شكاكيت، اثبات وجود جهان، كنار نهادن ذهنيت‌باوري و سوبژكتيويسم دكارتي مورد بحث قرار دهيم.