طراحي الگوي مركز دانش بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران

هدف از پژوهش حاضر، ارائه الگوي مفهومي طراحي مركز دانش بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران است. پژوهش حاضر با دو روش دلفي و پيمايشي تحليلي انجام گرفت. ابزار استفاده‌شده، پرسش‏نامه محقق‌ساخته براي روش دلفي و پيمايشي تحليلي و جامعه آماري مورد مطالعه در بخش دلفي، 15 نفر از خبرگان در حوزه‌هاي بانكداري، اقتصاد، نرم‌افزار و شبكه در خصوص مركز دانش و 270 نفر از مديران و كارشناسان بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران در بخش پيمايشي تحليلي بودند. براي تجزيه ‌و تحليل داده‌هاي آماري در بخش توصيفي، از آمار توصيفي و براي آمار استنباطي، از روش معادلات ساختاري و مدل‌سازي حداقل مربعات جزئي (PLS-SEM) استفاده شد. مؤلفه‌هاي مؤثر در ايجاد مركز دانش در بانك مركزي نشان مي‌دهد كه به‌ترتيب اولويت مؤلفه‌هاي مميزي دانش با ميانگين 85/6، استانداردهاي سازمان‌دهي با ميانگين 00/6، منابع انساني با ميانگين 74/5، منابع دانشي با ميانگين 66/5، امكانات سخت‌افزاري و نرم‌افزاري با ميانگين 35/5، امنيت با ميانگين 30/4، برنامه راهبردي با ميانگين 26/4، تعامل و ارتباطات با ميانگين 89/3 و زيرساخت‌هاي شبكه‌ با ميانگين 96/2 بيشترين تأثير را دارند. آنچه از ديدگاه متخصصان اعضاي پانل، متخصصان و كارشناسان بانك مركزي داراي اهميت بوده و اولويت‌هاي اوليه را در بر مي‌گيرد، مميزي دانش و محتوا، سازمان‌دهي و منابع انساني هستند. مهم‌ترين عامل از ديدگاه متخصصان، وجود مميزي دانش در سازمان بانك مركزي است. اين، به‌معناي ترسيم نقشه دانش در اين سازمان و مكان‌يابي دانش آشكار و پنهان در سازمان و تعريف مأموريت‌ها، اهداف و كاربران و نيازسنجي دانشي مديران و كاركنان و كاربران داخل سازمان و خارج سازمان و... است.