تحول در مقررات ناظر بر حمل بين‌المللي مسافر از طريق دريا در پرتوي كنوانسيون آتن 1974 و پروتكل اصلاحي لندن 2002

حجم حمل مسافر از طريق دريا به لحاظ امنيت بالا و هزينه اندك، بيشتر از ساير طرق حمل است. به جهت همين حجم گسترده وضع قواعد و كنوانسيون هاي بين المللي لازم بود. در اين راستا اولين كنوانسيون در سال 1961 تحت عنوان قواعد بروكسل تدوين شد. اين كنوانسيون با استقبال دولتها مواجه نشد و به همين جهت كنوانسيون آتن 1974 پيش بيني گرديد. اين كنوانسيون در راستاي افزايش مسؤليت متصدي حمل‌ونقل و حمايت بيشتر از مسافر، مسؤليت مندرج در كنوانسيون بروكسل را كاملاً متحول نمود. با اين حال سير تحول مقررات ناظر بر حمل هوايي، دولتها را بر آن داشت كه مقررات ناظر بر حمل دريايي مسافر را نيز تغيير دهند. پس از چند تلاش بي نتيجه نهايتاً پروتكل اصلاحي 2002 لندن به كنوانسيون آتن الحاق شد. اين پروتكل مسؤليت متصدي حمل و نقل را شديدتر نمود. در اين پژوهش تغييرات صورت گرفته در كنوانسيون آتن و پروتكل اصلاحي لندن و چرايي آن مورد بررسي قرار مي‌گيرد. نهايتاً ملاحظه مي گردد كه مبناي مسؤليت به محض تغيير يافته است و اين تحول به جهت يكسان شدن با احكام ناظر بر حمل هوايي مسافر بوده است. با عنايت به اين تحولات تغيير مقررات داخلي ناظر بر حمل دريايي مسافر، ضروري مي‌نمايد.