امكان‌سنجي گردشگري سلامت در درياچه‌ي نمك آران و بيدگل با تاكيد بر ايجاد سايت نمك درماني

اولين قدم گردشگري سلامت شناخت قابليتهاست. هدف پژوهش حاضر امكان سنجي گردشگري سلامت درياچه‌ي نمك آران و بيدگل با تأكيد بر احداث سايت نمك درماني مي باشد. اين پژوهش از نوع كاربردي و روش انجام آن تحليل داده هاي مكاني مي باشد. روش گردآوري اطلاعات به دو روش مطالعات ميداني و استفاده از نقشه هاي پايه ،تصاوير ماهواره اي مي باشد. ابتدا معيارها و زير معيارهاي مدل مكان يابي جهت احداث سايت نمك درماني شامل: دسترسي ها (دسترسي به جاذبه هاي گردشگري)، دسترسي به مواد اوليه (نمك)، دسترسي به اماكن اقامتي و رفاهي و مرا كز شهري؛ سيماي سرزمين(كاربري اراضي)، حفاظت از منابع طبيعي(پارك ملي كوير)، محدوديت(فاصله از معادن نمك و فاصله از مناطق باتلاقي) و مخاطرات ( فاصله از گسل ، فاصله از قنات)تعيين گرديد. سپس امتيازدهي آن ها از طريق مدل تحليل سلسله مراتبي و نظرات كارشناسي انجام شد. پس از تهيه ي لايه هاي/رقو مي شاخص ها و اعمال امتياز حاصل از مدل به آن ها، لايه هاي وزن دار معيارها به دست آمد كه تلفيق آنها منجر به تهيه ي لايه ي متناسب سايت نمك درماني شد. نهايتا به منظور تعيين مكاني بهينه ي تناسبي، دامنه ي امتياز لايه هاي تناسبي به 5 الويت طبقه بندي شد. نتايج نشان داد كه مساحت طبقات داراي پتانسيل احداث سايت نمك درماني شامل پتانسيل متوسط10973؛ پتانسيل زياد3413؛ پتانسيل خيلي زياد1357 كيلومترمربع است.. مناطق واقع در شرق منطقه و مناطق واقع در نزديكي مسير دسترسي در قسمت مركزي منطقه از پتانسيل بيشتري برخوردار هستند . نتيجه ي مدل مكان يابي حاكي از اين مطلب است كه سطح قابل قبولي از درياچه ي نمك داراي پتانسيل بالا براي مدل طراحي شده را دارا مي باشد. وجود جاذبه هاي طبيعي، تاريخي - فرهنگي و دسترسي به مواد اوليه (نمك) در منطقه مي تواند شرايط را براي احداث سايت نمك درماني را فراهم آورد