رتبه‌بندي رضايتمندي از مسكن روستايي با استفاده از تكنيك ويكور (مورد مطالعه: بخش مركزي شهرستان تايباد)

با توجه به اهميت مسكن روستايي، شناسايي عوامل مؤثر در ميزان رضايتمندي و نارضايتي سكونتي ساكنان، مي‌تواند در جهت تحليل وضع موجود سكونتي، تصميمات آينده به‌منظور ارتقاي سطح كيفي محدوده‌هاي سكونتي افراد و جلوگيري از تكرار نواقص در ساير مكان‌ها مؤثر واقع گردد. روش تحقيق حاضر به‌صورت توصيفي تحليلي است و حجم نمونه‌ي تصادفي به نسبت اندازه‌ي خانوار در ۱۶ روستاي بخش مركزي تايباد (روستاهاي دريافت‌كننده‌ي تسهيلات بهسازي مسكن، ۵۰۷۶ خانوار)، ۱۸۰ خانوار برآورد گرديد. در اين پژوهش مؤلفه‌ي رضايتمندي ساكنان روستايي از مسكن بر اساس ۶ شاخص بهداشتي، اقتصادي، تأسيسات و اجزاي دروني مسكن، كالبدي، رفاهي، ايمني از شاخص‌هاي تعيين‌شده‌ي مربوط به مسكن روستايي و در قالب ۲۳ گويه سنجيده شد. در فرآيند كار پس از محاسبه‌ي اهميت نسبي، درجه‌ي ارجحيت هر شاخص با استفاده از تكنيك ahp، به دست آمد، سپس با استفاده از مدل ويكور رتبه‌بندي نقاط روستايي انجام شد. نتايج بيانگر آن است كه روستاي اسدآباد با رتبه (۱) و سطح رضايت خيلي زياد (۰)، در بالاترين رتبه و روستاي دوغارون با رتبه (۱۶) و سطح رضايت خيلي كم (0/628) در پايين‌ترين رتبه قرار دارد. درواقع از ۱۶ روستا، ۴ روستا در سطح رضايتمندي (خيلي زياد)، ۴ روستا (زياد)، ۱ روستا (متوسط)، ۲ روستا (كم) و ۵ روستا (خيلي كم) را به دست آورده‌اند. به‌طوركلي، مسكن نيمي از روستاها در وضعيت مناسب و نيمي ديگر در وضعيت نامناسب و ميزان رضايت كم قرار گرفتند.