بازخواني آراء و ادله فقهي مذاهب اسلامي در مسئله بلوغ (با تأكيد بر مخاطب‌شناسي روايات اين حوزه)

» حَتَّى إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ: تا به ]سن[ زناشويي برسند « : بر اساس معيار قرآني مذكور در آيه )نساء، 6 (، بلوغ، پديدهاي است طبيعي كه با تكامل قوه توليد مثل به منصه ظهور ميرسد، اما در روايات، نشانه هاي گوناگوني براي تفسير اين مرحله از توانايي جنسي بيان شده و سنين متعددي براي تعيين بلوغ دختران و پسران معرفي گرديده است. اين عدم اتحاد مبنا و معيار در تعيين سن بلوغ موجب تعدد آراء فقيهان نسبت به مسئله شده است و نتيجه آن اين شده كه فقهاي اماميه در پيروي از احاديث امامان شيعه (ع) و فقهاي اهل سنت در برخورد با سنت و خط مشي رؤساي مذاهب خود متفاوت عمل نمايند. يافته هاي اين پژوهش، نشانگر آن است كه در حوزه فهم روايات بلوغ، آنچه چندان بدان توجه نشده، مخاطب شناسي در زمان صدور روايات و سنت است؛ چه اينكه پيامبر اكرم (ص) و امامان معصوم (ع) همواره بر اساس ويژگي هاي متنوع مخاطبان و وفق تأثير اقتضاهاي مختص ايشان و پرسشگران احكام، در مواردي حكم مختص به واقعه اي خاص را بيان نموده اند كه در نتيجه، جنبه عمومي ندارد.